«Στη δευτέρα τάξη ένα κοριτσάκι που το 'λεγαν Μαρία που δεν ήξερε ελληνικά αλλά οι κύριοι δεν την άφηναν να μιλάει ρωσικά.
Ετσι το κοριτσάκι έμενε συχνά μόνο». Την προσωπική εμπειρία του 10χρονου Στέλιου, όπως και άλλων δίγλωσσων παιδιών που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, ξεκίνησε να αποτυπώνει πριν από ένα χρόνο περίπου επιστημονική ομάδα του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θα τα παρουσιάσει στις 7, 8 και 9 Μαΐου, κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων Λόγου και Τέχνης για τον πολυπολιτισμό και την άρση της ξενοφοβίας, που θα γίνουν στην Καλαμαριά.
«Τελικά συμπεράσματα δεν έχουμε εξαγάγει ακόμη, καθώς η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη. Μπορούμε όμως να καταλάβουμε εύκολα ότι υπάρχει σημαντικό έλλειμμα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, για την αφομοίωση και πρόοδο των ξενόγλωσσων μαθητών. Ο δάσκαλος πρέπει να γνωρίζει ότι είναι προτιμότερο να έχει ένα μαθητή που εκφράζεται στη γλώσσα του, έστω και αν δεν γίνεται κατανοητός, παρά ένα παιδί που φοβάται να μιλήσει και οδηγείται στην απόρριψη και στην απομόνωση», τονίζει στην «Ε» η επικεφαλής της έρευνας, καθηγήτρια του ΑΠΘ, Ρούλα Τσοκαλίδου.
Τι μας λένε λοιπόν τα δίγλωσσα παιδιά; Η «Ε» παρουσιάζει τις απόψεις μαθητών της Ε' και της Στ' δημοτικού, όπως ακριβώς τις κατέγραψε η επιστημονική ομάδα, χωρίς καμιά αλλαγή στην έκφραση και την ορθογραφία.
Κώστας, 10 ετών:
«Είναι κακό να μιλάνε άλλες γλώσσες. Οτι δεν πρέπει να κοροϊεδεύουμε άλλους επειδή είναι από άλλη χώρα. Δεν πρέπει να βρήζουν την Ελλάδα επειδή εδώ μεγαλώνουν. Μια φορά ένας συμμαθιτείς μου έβρησε την Ελλάδα και βγήκε έξω για μισή ώρα. Η κυρία λέει ότι είναι κακό να μιλάμε άλλη γλώσσα επειδή ξεχνάμε τα ελληνικά. Είμαι Αλβανός».
Γιώργος:
«Μας βρίζουν την χώρα. Με λένε μην μηλάμε ρωσισκά. Μας λένε να φίγουμε από την Ελλάδα. Η κοιρία μας λέη να αγαπώ την Ελλάδα παρά την Ρωσσία και νιόθο άσχημα αφτό μας το κάνει η κυρία και δεν μ'αρέση, καλήτερα να ήμουν με τους Αράβους παρά με του Ελλινες κε η κυρία μας λέη να μην μηλάμε ρώσσικα και να ακούμε γιατί θα ξεχάσουμε τα ελλινηκά αλλά οι γονείς μας λένε να μάθουμε ρώσσικα για να μιλάμε σε Ρώσσους και να πάμε στη Ρωσσία στην Μόσχα».
Βάσω, 11 χρόνων:
«Να μην αναγκάζεται τους άλλους να μιλάνε μόνο ελληνικά να τους αφήνεται να μιλάνε ότι γλώσσα θέλουν».
Μαρία, 11 χρόνων:
«Ολοι έχουν δικαίομα να μιλήσουν ξένοι γλώσσα σε κάθε σχολείο».
Γιάννης, 10 χρόνων:
«Οτι το παιδί ο Αγγελος ήρθε από την Αλβανία και όταν κάνει λάθος ή όταν κάνουν πολά λάθη τον κοροϊδεύουν επειδή όταν γράφαμε ορθογραφία τον κοροϊδεύουν».
Νικολέττα, 10 ετών:
«Κάποιοι στην Ελλάδα που είναι πολύγλωσσοι, όταν βλέπουν κάποιους που δεν είναι, σταματούν να μιλούν με τους άλλους πολύγλωσσους. Δεν είναι γελοίο; Μην εγκαταλείπετε τις μητρικές σας γλώσσες!!! Εχετε το δικαίωμα να μιλάτει ότι γλώσσα θέλετε».
Ακης, 11 χρόνων:
«Ενα παιδί είπαι ένα άλο μαύρε επιδι ήταν από την Αφρική. Ενας είπαι τον ξάδερφο μου Κόλο-Αμερικανε».
Η εκδήλωση διοργανώνεται σε συνεργασία με το πολυγλωσσικό περιοδικό «Πολύδρομο» (σ.σ. αποτελεί μια διαπανεπιστημιακή προσπάθεια καθηγητών/τριών από την Ελλάδα με στόχο την ενημέρωση για τη διγλωσσία και τη θέση της στην εκπαίδευση), με τη στήριξη του Δήμου Καλαμαριάς και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Praksis».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου