Ο διωγμός των Τσιγγάνων

Οι τελευταίες άγριες επιθέσεις στο Μπέλφαστ εναντίον τσιγγάνων μεταναστών από τη Ρουμανία δεν έδωσαν μόνο ένα ανησυχητικό δείγμα για την άνοδο του ρατσισμού στην Ευρώπη.
Εξυσαν, παράλληλα, παλιές πληγές της Ιρλανδίας.
Πολλοί θυμήθηκαν το αμαρτωλό παρελθόν, την προαιώνια διαμάχη μεταξύ προτεσταντών και καθολικών, το αίμα που χύθηκε από τη δράση του IRA και των ένοπλων προτεσταντικών ομάδων...
Ολο αυτό το μίσος, σημειώνουν οι ειδικοί, έχει δημιουργήσει μια βαθιά ριζωμένη σεχταριστική αντίληψη στην κοινωνία. Τα 11 χρόνια που έχουν παρέλθει από την υπογραφή των ειρηνευτικών συμφωνιών της Μεγάλης Παρασκευής, είναι πολύ λίγα για να την εξαλείψουν. Η Βόρεια Ιρλανδία, σημειώνουν, είναι μια γεωγραφική περιοχή ιδιαίτερα επιρρεπής στον ρατσισμό. Αν χθες ο χειρότερος εχθρός ήταν ο καθολικός, σήμερα είναι ο αλλοδαπός ή ο «διαφορετικός».
Τα γεγονότα φαίνονται να επαληθεύουν αυτή τη «φυσική» ρατσιστική ροπή: Το 1996, η αστυνομία είχε καταγράψει μόνο 41 επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα σε ολόκληρη την επικράτεια της Βόρειας Ιρλανδίας. Πέρυσι, ο αριθμός τους πλησίαζε τις χίλιες, οι 169 στο Μπέλφαστ! Πριν απ' τους Ρουμάνους, θύματα της ξενοφοβίας είχαν πέσει στο παρελθόν κινέζοι, ούγγροι, λιθουανοί, σλοβάκοι και πολωνοί μετανάστες που εγκαταστάθηκαν, κυρίως στο Μπέλφαστ, μετά την ειρήνευση στην περιοχή.
Οι επιθέσεις κατά των Κινέζων το 2003 οδήγησαν το BBC να βαφτίσει το Μπέλφαστ «πανευρωπαϊκή πρωτεύουσα του ρατσιστικού μίσους».
Παράλληλα, πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη με πρωτοβουλία της βρετανικής κυβέρνησης, έδειχνε το 31% των Βορειοϊρλανδών -και ειδικότερα το 41% των νέων έως 25 ετών- να τρέφουν από αρκετή έως έντονη προκατάληψη απέναντι σε άτομα άλλων εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων.
Η οικονομική κρίση
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει, όμως, και η άλλη που υποδεικνύει ότι όσο και αν ο ρατσισμός ενισχύεται από την κυρίαρχη σεχταριστική αντίληψη, ίσως να μην είναι η κύρια αιτία του κακού.
Η εφημερίδα «Guardian» βλέπει ένα σοβαρό ταξικό πρόβλημα πίσω από όλα αυτά. «Η προτεσταντική εργατική τάξη και ιδίως η νεολαία της ήταν αυτή που βγήκε περισσότερο χαμένη από την αλλαγή στη Βόρεια Ιρλανδία. Οχι πως και η καθολική κοινότητα δεν ζημιώθηκε και αυτή».
Από τότε που μοιράστηκαν την τοπική κυβέρνηση, και το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα (DUP) και το Σιν Φέιν εφάρμοσαν πιστά τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία των Νέων Εργατικών περικόπτοντας τις δημόσιες δαπάνες, απαξιώνοντας τις δημόσιες υπηρεσίες και συρρικνώνοντας τους μισθούς.
Το μέσο ημερομίσθιο στη Βόρεια Ιρλανδία είναι το χαμηλότερο στη Βρετανία. Μπορεί το βιοτικό επίπεδο προτεσταντών και καθολικών να έχει αρχίσει να συγκλίνει, όμως το ταξικό χάσμα διευρύνεται και αυτά που πληρώνουν το τίμημα είναι τα χαμηλά στρώματα. Δεν είναι σίγουρα τυχαίο το γεγονός ότι το πογκρόμ κατά των Ρουμάνων εκδηλώθηκε στο Βίλατζ, μια φτωχή προτεσταντική συνοικία του Μπέλφαστ με μεγάλη ανεργία.
Στην εποχή της κρίσης, η βία μπορεί να αποκτήσει πολλά πρόσωπα. Πριν από μερικούς μήνες, όταν ο «Αληθινός IRA» άφηνε πίσω του τα πρώτα θύματα ύστερα από μια περίοδο ηρεμίας, οι ειδικοί σημείωναν ότι η οργάνωση στρατολογεί μέλη από τα κατώτερα στρώματα της καθολικής κοινότητας.
Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα, η εφημερίδα «Irish Examiner», επικαλούμενη έγκυρες έρευνες, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την έξαρση της ρατσιστικής βίας σε ολόκληρο το νησί της Ιρλανδίας: όχι μόνο στη σεχταριστική Βόρεια Ιρλανδία, αλλά και στην εθνικά και θρησκευτικά αμιγή Ιρλανδική Δημοκρατία.
Οσο για τους ψηφοφόρους που έστειλαν το ακροδεξιό Εθνικό Κόμμα της Βρετανίας (ΒΝΡ) πρώτη φορά στο Ευρωκοινοβούλιο, σίγουρα δεν ήταν βολεμένοι μεσοαστοί ή διανοούμενοι. «Οι ρίζες του ρατσισμού είναι πολύ βαθύτερες», τόνιζε η «Guardian». «Το να αποδίδουμε το πογκρόμ σε δουλειά οργανωμένων ρατσιστών, μας εμποδίζει να δούμε μια πιο επικίνδυνη αλήθεια».

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ