Οι αποφάσεις του 2ου Συνεδρίου
1. Οι αποφάσεις του 2ου Συνεδρίου της ΠΑΣΚ για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και τους Εκπαιδευτικούς της
Οι αποφάσεις που ακολουθούν, τόσο για τα θέματα του κλάδου όσο και για τα οργανωτικά της ΠΑΣΚ, είναι οι τελικές θέσεις της παράταξης που ισχύουν σήμερα. Έχουν ενσωματωθεί σ’ αυτές οι αποφάσεις του 1ου Συνεδρίου της ΠΑΣΚ.
1. ‑Εργασιακές Σχέσεις των Εκπαιδευτικών
Η αλλαγή στις παραδοσιακές εργασιακές σχέσεις των εκπ/κών της Π.Ε. άρχισε με την πιλοτική λειτουργία των 28 Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων το 1998, στα οποία προσλήφθηκαν διάφορες ειδικότητες ως ωρομίσθιοι.
Με την επέκταση του θεσμού σε όλη την Ελλάδα το σχολικό έτος 2002 – 2003 οι ωρομίσθιοι πολλαπλασιάσθηκαν, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Με το Ν. 3194/03 νομοθετείται, για πρώτη φορά, η δυνατότητα πρόσληψης ωρομισθίων ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι ωρομίσθιοι πληρώνονταν μέχρι τώρα με χρήματα από το ΕΠΕΑΕΚ. Φέτος οι δαπάνες αυτές έχουν μεταφερθεί στον κρατικό προϋπολογισμό. Με δεδομένο ότι οι διορισμοί εκπαιδευτικών στην Π.Ε. μειώνονται κατά 33% την επόμενη διετία, σε σχέση με την προηγούμενη, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν θα περιορίσει το θεσμό, όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί, αλλά θα τον επεκτείνει.
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Ζητούμε την κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και τη δημιουργία νέων οργανικών θέσεων ανά σχολείο ή ανά ομάδα σχολείων για να καλυφθούν οι ανάγκες με μόνιμους διορισμούς.
Η θέση αυτή υπαγορεύεται αφενός μεν από την ανάγκη να αποτρέψουμε την επιβολή μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση (ελαστική και ανασφάλιστη εργασία κ.λ.π.), αφετέρου δε για να προασπίσουμε την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Είναι φυσικό ότι οι ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας με 2 ή με 4 ώρες την εβδομάδα στο σχολείο δεν μπορούν, χωρίς δική τους ευθύνη βέβαια, ούτε να δημιουργήσουν το κατάλληλο παιδαγωγικό κλίμα στην τάξη, αλλά ούτε και να ενστερνιστούν το γενικότερο παιδαγωγικό κλίμα του σχολείου.
Σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα και με βάση την εμπειρία που αποκτήσαμε από τη συζήτηση του θέματος στις Γ.Σ. του κλάδου, εισηγούμαστε ως Γενικές Αρχές:
1. ‑Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τις λογικές που αμφισβητούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. καθηγητές ή νηπιαγωγοί στα Ιδιωτικά Δημοτικά Σχολεία), όπως αυτά προκύπτουν από το πτυχίο μας.
2. ‑Τα κενά στην εκπαίδευση καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς και με διορισμό αναπληρωτών (όπου είναι απαραίτητο).
3. ‑Εργασία πέραν του οριζόμενου από το Ν. 2517/97 διδακτικού ωραρίου αμείβεται υπερωριακά για οποιοδήποτε τύπο σχολείου.
4. ‑Κάλυψη των κενών μόνο στις περιπτώσεις της ίδιας ειδικότητας και σύμφωνα με την πρόταση του Κλάδου.
5. ‑Θεσμοθέτηση ειδικού κωδικού που να καλύπτει τις υπερωρίες σε κάθε σχολείο. Εξυπακούεται ότι το ύψος της ωριαίας αποζημίωσης θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στα σημερινά επίπεδα.
6. ‑Oι ειδικότητες που διορίζονται στην Πρωτοβάθμια Eκπαίδευση πρέπει να έχουν παιδαγωγική κατάρτιση.
Αναλυτικότερα οι θέσεις της παράταξης και του Κλάδου έχουν ως εξής:
ΩΡΑΡΙΟ
• ‑Υπάρχει σαφής διάκριση του εργασιακού από το διδακτικό ωράριο. Η ανάθεση διδασκαλίας πέραν του υποχρεωτικού εβδομαδιαίου διδακτικού ωραρίου του εκπαιδευτικού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται μέσα στην υποχρέωση του εκπαιδευτικού για παραμονή στο σχολείο, προς παροχή άλλων υπηρεσιών. Η οποιαδήποτε δε απασχόληση των μαθητών ανάγεται στο διδακτικό ωράριο (Ν. 1566 / 85).
• ‑Ο κλάδος διεκδικεί ενιαίο εκπαιδευτικό ωράριο. Το ωράριο των εκπαιδευτικών καθορίζεται ενιαία για όλους με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και όχι με βάση τον τύπο του σχολείου στο οποίο υπηρετεί ο εκπαιδευτικός.
• ‑Το ωράριο των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Είναι συνεχές και σταθερό.
• ‑Εκπαιδευτικός που συμπληρώνει τουλάχιστον 18 ώρες εβδομαδιαίως στο ίδιο σχολείο να μη μετακινείται για συμπλήρωση του ωραρίου σε άλλο σχολείο. Τις υπόλοιπες ώρες μέχρι την πλήρη συμπλήρωση του υποχρεωτικού του ωραρίου να τις διαθέτει για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στο ίδιο σχολείο.
• ‑Ο χρόνος επίβλεψης κατά τη διάρκεια του φαγητού των μαθητών στα ολοήμερα σχολεία θεωρείται χρόνος διδακτικού ωραρίου.
• ‑Μείωση στο μισό του διδακτικού ωραρίου των διευθυντών σχολικών μονάδων που είναι ολοήμερα. Ο διευθυντής να διδάσκει από 3 μέχρι 6 ώρες, ανάλογα με τον τύπο του σχολείου. Παράλληλα να μειωθεί το ωράριο και των υποδιευθυντών και ανάλογα με τον τύπο του σχολείου να γίνει από 12 μέχρι 15 ώρες.
• ‑Θέσπιση και στα δημοτικά σχολεία γραμματειακής υποστήριξης.
• ‑Nα αρχίσει διάλογος για τη σύσταση ενός κανονισμού λειτουργίας σχολείων, γιατί αυτός που υπάρχει είναι απλή συρραφή νόμων του παρελθόντος και δεν είναι κανονισμός.
ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
• ‑Η αναπλήρωση εκπαιδευτικών (της ίδιας ειδικότητας), που απουσιάζουν, αντιμετωπίζεται με τρεις τρόπους:
α) ‑Με το διορισμό σε κάθε πολυθέσιο σχολείο ενός επιπλέον εκπαιδευτικού ο οποίος αναλαμβάνει την ενισχυτική διδασκαλία σε συστηματική βάση και καλύπτει τις ολιγοήμερες, ολιγόωρες άδειες του διδακτικού προσωπικού.
β) ‑Με τη δημιουργία λίστας αδιόριστων εκπαιδευτικών, που επιθυμούν να εργαστούν στη συγκεκριμένη περιοχή και καλούνται να αναπληρώνουν κενά όπου παρουσιάζονται. Γι’ αυτούς τους εκπαιδευτικούς θα εξασφαλιστούν όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
γ) ‑Στην περίπτωση που καμιά από τις παραπάνω λύσεις δεν είναι εφικτή, μπορεί ο Σύλλογος Διδασκόντων να αναθέσει το έργο της αναπλήρωσης του εκπαιδευτικού, που λείπει, σε εκπαιδευτικό του σχολείου, που το επιθυμεί και ο οποίος θα αμείβεται υπερωριακά.
ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ
• Κατάργηση του θεσμού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους όσους εργάζονται στο χώρο της Π.Ε.
• Ο κατακερματισμός του ωραρίου, που έγινε στο παρελθόν, και αντί για αναπληρωτές προσλήφθηκαν ωρομίσθιοι είναι πέρα για πέρα παράνομος. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι μ’ αυτή την πρακτική και θα πρέπει οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. αλλά και οι Αιρετοί να ελέγχουν αυτές τις περιπτώσεις, να τις καταγγέλουν και να μην επιτρέπουν την εφαρμογή τους.
· Το 2ο Συνέδριο της ΠΑΣΚ αποφάσισε οι ωρομίσθιοι να εγγράφονται ως μέλη στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. με πλήρη δικαιώματα. Γι’ αυτό η παράταξή μας στη Δ.Ο.Ε. ανέλαβε πρωτοβουλία για σχετική τροποποίηση του καταστατικού της Δ.Ο.Ε.
· Ήδη η 77η Γενική Συνέλευση του κλάδου συζήτησε το θέμα και αποφάσισε να εγγράφονται οι ωρομίσθιοι ως μέλη στους τοπικούς Συλλόγους με πλήρη δικαιώματα. (έγινε τροποποίηση του καταστατικού της Δ.Ο.Ε.)
2. Μισθολογικά – Ασφαλιστικά – Συνταξιοδοτικά
α. Μισθολογικά
Ο πολυήμερος απεργιακός αγώνας του Φθινοπώρου του 2006 είχε ως αιχμή το αίτημα: «Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο», προσδιορίζοντας την οικονομική διεκδίκηση στα 1400€ καθαρά στο νεοδιόριστο.
Παράλληλα, στην 75η Γ.Σ. του κλάδου ψηφίσαμε, την καθιέρωση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι ο κλάδος θα διαπραγματεύεται με την εκάστοτε κυβέρνηση τα οικονομικά του ζητήματα.
Η θέση της παράταξής μας και του κλάδου ήταν και είναι η καθιέρωση ενός ενιαίου μισθολογίου Δ.Υ. με βάση τις προτάσεις της ΑΔΕΔΥ. Ένα μισθολόγιο που θα θέτει τέρμα στις μισθολογικές ανισότητες και θα καταργεί το αίσχος των ειδικών λογαριασμών που ισχύει για πολλούς κλάδους στο δημόσιο. Επειδή, όμως, η εφαρμογή ενός τέτοιου μισθολογίου φαντάζει μακρινή, μέχρι την καθιέρωσή του προτείνουμε για τα οικονομικά:
· Κυρίαρχος στόχος μας είναι η σύγκλιση των μισθών μας με τους μισθούς των Ευρωπαίων συναδέλφων μας, σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που δεν μπορεί να υπερβαίνει την πενταετία
· Διεκδικούμε: 1400€ καθαρά στο νεοδιόριστο και σχέση αποδοχών νεοδιοριζόμενου – αφυπηρετούντος 1:2 (1400€ – 2800€).
· Κατάργηση όλων των επιδομάτων και ενσωμάτωσή τους στο βασικό μισθό
· Διπλασιασμό των οικογενειακών επιδομάτων
· Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη
· Σύνδεση των αποδοχών μας με την αύξηση του ΑΕΠ
· Διπλασιασμό της υπερωριακής αποζημίωσης για διδακτικό έργο που προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί πέραν του ωραρίου τους.
· Άμεσο διπλασιασμό της ωριαίας αποζημίωσης των ωρομισθίων.
Όλα τα παραπάνω τα διεκδικούμε μέσα από μια γνήσια συλλογική σύμβαση εργασίας που θα υπογράψει ο κλάδος μας με την κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως, μέχρι την καθιέρωση ενιαίου μισθολογίου Δ.Υ., η διεκδίκηση θα είναι κλαδική. Εξάλλου, πολλοί κλάδου Δ.Υ. έχουν, ήδη, καθιερώσει κλαδικές συμβάσεις μέσω ειδικών λογαριασμών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κοινή βούληση προώθησης του αιτήματος του ενιαίου μισθολογίου, εδώ και πολλά χρόνια.
β. Ασφαλιστικά – Συνταξιοδοτικά
Η κυβέρνηση έχει, ήδη, ανοίξει το ζήτημα του ασφαλιστικού και προχώρησε με το Νόμο που ψήφισε στη Βουλή, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού, σε αύξηση των ορίων ηλικίας, σε αύξηση των εισφορών και σε μείωση των συντάξιμων αποδοχών.
Η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας ξεκίνησε με τους Νόμους Σιούφα, οι οποίοι τριχοτόμησαν τους εργαζόμενους (πριν το ’83, ’83-’93, και μετά το ’93), καθιέρωσαν για πρώτη φορά εισφορά στους Δ.Υ. για σύνταξη 6,67% των αποδοχών, αύξησαν τα όρια ηλικίας, υπολόγιζαν τη σύνταξη για τους διορισμένους μετά το 93 σε πεντηκοστά και καθιέρωσαν συμμετοχή 25% των εργαζομένων, για την αγορά φαρμάκων. Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ κατά τη συζήτηση των συγκεκριμένων Νόμων Σιούφα στη Βουλή το 1993 είχε αποχωρήσει και είχε δηλώσει πως θα τους καταργήσει όταν γίνει κυβέρνηση, κάτι που δεν έκανε.
Οι απαράδεκτες προτάσεις Γιαννίτση το 2001, για το ασφαλιστικό, οδήγησαν σε σφοδρή σύγκρουση την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τις αποσύρει.
Ο Νόμος Ρέππα (Ν.3029/02) που ακολούθησε δεν κατάργησε τους Νόμους Σιούφα, έχει, όμως, θετικές και αρνητικές διατάξεις για τους εργαζόμενους:
Θετικές:
· Η επαναφορά υπολογισμού της σύνταξης σε τριακοστά πέμπτα και όχι σε πεντηκοστά, όπως προέβλεπαν οι Νόμοι Σιούφα.
· Η μείωση των ορίων ηλικίας για όλους τους εργαζόμενους.
· Η καθιέρωση κρατικού πόρου 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο για τα Ταμεία.
· Η δυνατότητα σύνταξης των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας και όριο ηλικίας τα 55 για τους πριν το ’83 και στα 30 χρόνια και 60 για τους μετά το ’93.
Αρνητικές:
· Η σταδιακή μείωση των συντάξεων κατά 1% (ανά έτος) από 1-1-2008 (από 80%των αποδοχών διαμορφώνονται στο 70% μέσα σε μια δεκαετία). Βέβαια ο Νόμος Σιούφα προέβλεπε για τους μετά το 93 διορισμένους σταδιακή μείωση και διαμόρφωση του τελικού ποσοστού στο 60%.
· Ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση το Μ.Ο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας και όχι του τελευταίου μισθού.
· Η δημιουργία των ταμείων επαγγελματικής ασφάλισης που χρηματοδοτούνται από τους ειδικούς λογαριασμούς.
Επειδή ο Νόμος Ρέππα περιλαμβάνει και θετικές διατάξεις γι’ αυτό και η παράταξή μας δε συμφωνεί με το αίτημα για κατάργησή στο σύνολό του που για λόγους σκοπιμοτήτων θέτουν οι παρατάξεις που προσπαθούν να εξισώσουν τις ευθύνες Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά προτείνει την κατάργηση των αρνητικών διατάξεων του Νόμου Ρέππα, για το ασφαλιστικό.
Με βάση τα παραπάνω αλλά και τις διαχρονικές θέσεις του κλάδου για το ασφαλιστικό, προτείνουμε:
· Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών Νόμων και διατάξεων. Καμιά αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας.
Παρά τη θέση μας αυτή, στην 77η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε., η παράταξή μας αποδέχθηκε να συμπεριληφθεί, ονομαστικά, στο διεκδικητικό πλαίσιο του κλάδου η κατάργηση των Νόμων Σιούφα – Ρέππα – Πετραλιά, για να διευκολύνουμε στη λήψη απόφασης για το διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο. Δυστυχώς, όμως, για μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες πλαίσιο δεν ψηφίστηκε.
· Καμιά μείωση των συντάξεων.
· Πλήρη σύνταξη των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας με 30/30.
· Αυτοδιαχείριση των Ταμείων. Η πλειοψηφία των διοικήσεων να ανήκει στους εργαζομένους.
· Επιστροφή όλων των κλεμμένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
· Κατάργηση της διάταξης του Ν.3029/02 για μείωση του ποσοστού της σύνταξης από 80% σε 70%.
· Κατάργηση της διάταξης του Ν.3147/03 που δεν επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να ασκήσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
· Ο εκπαιδευτικός να έχει δικαίωμα να εισπράξει τμήμα του εφάπαξ με τη συμπλήρωση συγκεκριμένου χρόνου υπηρεσίας, όπως ισχύει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
· Να θεμελιώνεται δικαίωμα συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια της υπηρεσίας, με κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.
· Να αυξηθεί το ποσό των δανείων, να μειωθούν επιτόκια και να απλουστευτούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη χορήγησή τους από το Ασφαλιστικά Ταμεία.
· Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη. Κατάργηση της εισφοράς για τα φάρμακα. Δωρεάν περίθαλψη για οδοντιατρικά και φυσιοθεραπεία. Δωρεάν χορήγηση γυαλιών οράσεως και φακών επαφής.
· Να καταργηθεί η εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για όσους δε συμπλήρωσαν 25 έτη υπηρεσίας μέχρι 31-12-1997.
· Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα τέκνα (αγόρια, κορίτσια) για όσο χρόνο παραμένουν άνεργα, ανύπαντρα ή σπουδάζουν ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
· Επέκταση και στο Δημόσιο καλύψεων που ισχύουν στο ΙΚΑ.
3. Προσχολική Αγωγή
Το νηπιαγωγείο είναι η βάση της κοινωνικοποίησης του παιδιού και ως εκ τούτου η σημασία και η σωστή εφαρμογή των προγραμμάτων λειτουργίας του είναι ιδιαίτερα σημαντική. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην προσχολική ηλικία και να γίνει υποχρεωτική η δίχρονη προσχολική αγωγή. Η υποχρεωτικότητα αυτή σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του κοινωνικού ρόλου του νηπιαγωγείου, το οποίο μέσα από ένα σύστημα απασχόλησης των νηπίων πέραν του κανονικού ωραρίου, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει –κατά προτεραιότητα– αποτελεσματικά, αποφασιστικά και τελεσίδικα το οξύτατο και δυσεπίλυτο πρόβλημα των εργαζομένων γονέων, σε αντιστοιχία πάντοτε με τις ανάγκες τους, ενώ ταυτόχρονα, με την εκπόνηση νέων προγραμμάτων, θα καταστεί δυνατή η αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Ο καθιερωμένος ήδη θεσμός των ολοήμερων νηπιαγωγείων, θα δώσει προοδευτικά τη δυνατότητα, ώστε η προσχολική αγωγή, όχι μόνο να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές και κοινωνικές απαιτήσεις, αλλά και να συμβάλει ενδεχομένως θετικά στο επίσης οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.
Αναλυτικά διεκδικούμε:
· Ενιαίο δεκατετράχρονο εκπαιδευτικό σχεδιασμό για όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο – Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο).
· Η φοίτηση των νηπίων ηλικίας 4 έως 6 ετών στα Νηπιαγωγεία να γίνει υποχρεωτική.
· Σε συγκροτήματα που λειτουργούν από τρία (3) τμήματα νηπιαγωγείων, να ιδρύονται πολυθέσιες μονάδες Νηπιαγωγείων και να ορίζονται σε αυτά διευθυντές. Να τροποποιηθεί προς την κατεύθυνση αυτή το σχετικό άρθρο του Νόμου 1566/85.
· Οι προϊστάμενοι των Νηπιαγωγείων να επιλέγονται με τα ίδια κριτήρια που επιλέγονται και οι Δ/ντές των Δημοτικών Σχολείων.
· Για την αντιμετώπιση της ιδιαιτερότητας των εργασιακών συνθηκών στα νηπιαγωγεία ολοήμερης λειτουργίας, να παρέχονται ειδικά κίνητρα στους νηπιαγωγούς που εργάζονται σ’ αυτά. Τα ολοήμερα τμήματα να έχουν το πολύ 15 μαθητές.
· Να γίνει μείωση του αριθμού των νηπίων σε 20 ανά τμήμα στα κλασικά.
· Να καθιερωθεί και στο νηπιαγωγείο για κάθε τομέα δραστηριοτήτων και ένα βιβλίο.
· Να αντιμετωπιστεί άμεσα το οξύτατο κτιριακό πρόβλημα των Νηπιαγωγείων. Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές για τα ολοήμερα νηπιαγωγεία.
· Πλήρη εξοπλισμό των Νηπιαγωγείων με το απαραίτητο υλικό.
· Να καταργηθούν άμεσα οι διατάξεις που δεν επιτρέπουν στους Νηπιαγωγούς να καταλαμβάνουν τη θέση του Προϊσταμένου εκπαιδευτικών θεμάτων.
· Να αυξηθούν οι θέσεις Σχολικών Συμβούλων Νηπιαγωγών. Κάθε Νομός να έχει τουλάχιστον μια θέση.
· Να συγκροτηθεί επιτροπή Νηπιαγωγών σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο που θα λειτουργεί γνωμοδοτικά και θα ενημερώνει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για όλα τα επιμέρους προβλήματα του Νηπιαγωγείου (υποβιβασμοί, καταργήσεις, άλλα ειδικά θέματα της Προσχολικής Εκπαίδευσης).
· Άμεση κατάργηση της τροπολογίας του 3577/07, που δίνει τη δυνατότητα στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς να ιδρύουν τμήματα Νηπιαγωγείου.
· Άμεση ανάκληση της εγκυκλίου της 20ης Ιουλίου 2007 η οποία καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών, αυξάνοντας αυθαίρετα το ωράριο εργασίας τους.
· Θεσμοθέτηση διδακτικού ωραρίου Νηπιαγωγών με βάση τα χρόνια υπηρεσίας.
· Οι Διευθυντές των πολυθέσιων Νηπιαγωγείων να έχουν μειωμένο διδακτικό ωράριο.
· Στα πολυδύναμα Νηπιαγωγεία, ίδρυση μιας ακόμα οργανικής θέσης Νηπιαγωγού.
· Ίδρυση τμημάτων ένταξης σε πολυθέσια Νηπιαγωγεία.
· Να αναπροσαρμοστεί το επίδομα των Προϊσταμένων των 2-θέσιων Νηπιαγωγείων.
4. Επιλογή Στελεχών Εκπαίδευσης – Αξιολόγηση
α. Επιλογή Στελεχών
Το θέμα της αξιοκρατικής επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης έχει απασχολήσει πολλές φορές την παράταξη και τον κλάδο.
Η παράταξή μας είχε πάντα ως θέση της πως τα στελέχη εκπαίδευσης πρέπει να επιλέγονται με αντικειμενικά, μετρήσιμα και αξιοκρατικά κριτήρια. Είναι ξεκάθαρο για μας ότι οι θέσεις είναι διοικητικές και όχι πολιτικές.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., τόσο με τις επιλογές του 2004 όσο και μ’ αυτές του 2007, επιβεβαιώνει την πεποίθησή μας ότι αντιμετωπίζει το κράτος ως κομματικό της λάφυρο και την εκπαίδευση ως φέουδό της. Αφού ψήφισε έναν απαράδεκτο Νόμο (Ν.3467/05), με τον οποίο φωτογράφισε τα «προσόντα» των δικών της παιδιών, που είχε διορίσει το 2004, χρησιμοποίησε τη συνέντευξη για να καταπατήσει κάθε έννοια αξιοκρατίας, αναβιώνοντας μνήμες της περιόδου 90-93.
Εκατοντάδες είναι οι καταγγελίες που έφθασαν στη ΔΟΕ, τόσο από Συλλόγους όσο και από συναδέλφους οι οποίοι καρατομήθηκαν, στη διαδικασία της συνέντευξης.
Το 2ο Συνέδριο της παράταξης κρίνει, ότι στη σημερινή συγκυρία, πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα σύστημα επιλογής στελεχών εκπαίδευσης που θα είναι, καταρχήν, αντικειμενικό και μετρήσιμο. Πρέπει να γίνουμε αξιόπιστοι στους συναδέλφους της βάσης, πως όλοι, ανάλογα με τα προσόντα τους έχουν τη δυνατότητα επιλογής και κατάληψης συγκεκριμένης θέσης στελέχους και όχι ανάλογα με τις κομματικές ή συνδικαλιστικές προτιμήσεις τους.
Το 2ο Συνέδριο της παράταξης αφού έλαβε υπόψη του όλη την εμπειρία των τελευταίων χρόνων αποφάσισε:
1) Η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης (περιφερειακός Δ/ντής Π.Ε. και Δ.Ε., Δ/ντής Εκπαίδευσης, Σχολικός Σύμβουλος, Προϊστάμενος Γραφείου, Δ/ντής Σχολείου, Υποδιευθυντής κλπ.) γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια. Το συνέδριο εκτιμά ότι πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης, του κομματισμού και των συνδικαλιστικών παρατάξεων, σε όλα τα επίπεδα.
2) Η επιλογή στελεχών Εκπαίδευσης γίνεται από Συμβούλιο Επιλογής με μικτό σύστημα κριτηρίων ως εξής: (τα ποσοστά που αναφέρονται είναι ενδεικτικά)
· 50% με βάση τα αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια του κάθε υποψηφίου (επιστημονικά προσόντα, χρόνια υπηρεσίας κλπ.).
· 40% με βάση αξιολογική διαδικασία σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.
· 10% με βάση τη συνέντευξη ενώπιον του συμβουλίου επιλογής. Η συνέντευξη διεξάγεται με ερωτήσεις συγκεκριμένες μέσα από τράπεζα ερωτήσεων και τηρούνται πρακτικά.
Η διαδικασία της συνέντευξης προηγείται της αξιολογικής διαδικασίας.
3) Άμεση κατάργηση του Ν. 3467/05 και των αποτελεσμάτων του. Θεσμοθέτηση ενός νέου αξιοκρατικού συστήματος επιλογής, με βάση την παραπάνω πρότασή μας.
4) Η Επιλογή των προϊσταμένων Γραφείων γίνεται από τα ΑΠΥΣΠΕ της χώρας (πρόβλεψη που υπήρχε στο Ν.2986/02).
5) Η θητεία των στελεχών είναι τετραετής. Όποιος επιλέγεται στο ενδιάμεσο κατέχει τη θέση για το υπόλοιπο της θητείας. Οι πίνακες ισχύουν για μια τετραετία.
6) Το συνέδριο αποφάσισε να πραγματοποιηθεί ειδική ημερίδα της παράταξης για το θέμα, έτσι ώστε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένο σχέδιο επιλογής στελεχών εκπαίδευσης.
β. Αξιολόγηση
Για να φτάσουμε στο ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο θα πρέπει το τελευταίο να κερδίσει την κοινωνία. Τα προγράμματα σπουδών να έχουν αναφορά στις τοπικές και κοινωνικές συνθήκες. Το εκπαιδευτικό έργο να κερδίσει εκπαιδευτικούς (όταν μετέχουν και οι ίδιοι στο σχεδιασμό του και παίρνουν πρωτοβουλίες γι’ αυτό), μαθητές (γιατί δε θα είναι ξεκομμένο από αυτούς), γονείς (όταν θα αισθάνονται ικανοποίηση από τις πρωτοβουλίες, τους στόχους και τις αναφορές του στις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες).
Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στη λογική της κοινωνικής λογοδοσίας, του κοινωνικού ελέγχου και της διαφάνειας της λειτουργίας του Σχολείου, μπορεί να αποτελέσει μια από τις πιο βασικές συνιστώσες του ανοίγματος του Σχολείου στην κοινωνία.
Με τον όρο "αξιολόγηση" εννοούμε τη διαδικασία που οδηγεί στην α) ανάδειξη θετικών όψεων συγκεκριμένων εκπαιδευτικών δράσεων αλλά και τη μελέτη σχετικών αδυναμιών, β) την ιεράρχηση αναγκών και γ) το σχεδιασμό στοχευμένου χαρακτήρα παρεμβάσεων. Έτσι η αξιολόγηση μπορεί να διαμορφώσει αφ' εαυτής τους όρους σύνδεσης και εμπέδωσης μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο Σχολείο και τον κοινωνικό του περίγυρο.
Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της κινητοποίησης και της συλλογικής δέσμευσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας, η οποία με βάση το μοντέλο που προτείνεται, είναι συνυπεύθυνη για ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του Σχολείου, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης στόχων κοινά αποφασισμένων έπειτα από διεξοδική ανάλυση και αποτύπωση της κατάστασης. Με τον τρόπο αυτό η λειτουργία του Σχολείου και τα προβλήματά του, παύουν να αποτελούν πεδίο άγονων αντιπαραθέσεων και μετάθεσης ευθυνών ανάμεσα σε Πολιτεία, Εκπαιδευτικούς, Μαθητές και Γονείς και γίνονται πεδίο σύγκλισης, κοινωνικής διαβούλευσης και συνεργασίας όλων με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει μία αυξανόμενη τάση για την υιοθέτηση συστημάτων αυτοαξιολόγησης.
Η εφαρμογή οποιουδήποτε συστήματος αξιολόγησης θα πρέπει να δίνει έμφαση στην ανάπτυξη και την πρόοδο του σχολείου και όχι στον έλεγχο. Η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Αντίθετα, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία ή μη του εκπαιδευτικού έργου, όπως οι παιδαγωγικές μέθοδοι, το εκπαιδευτικό κλίμα στην τάξη ή στο σχολείο γενικότερα, τα σχολικά βιβλία αλλά και παράγοντες που έχουν να κάνουν με τους μαθητές, όπως η κοινωνική τους προέλευση, η οικογενειακή κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας κ.λ.π..
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο χώρο του σχολείου εμπεριέχουν στοιχεία αυταρχισμού και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών αλλά και αναπαραγωγής του κυρίαρχου ιδεολογικού και κοινωνικού μοντέλου.
Ειδικότερα, όσον αφορά την αυτοαξιολόγηση είναι αποδεκτά τα παρακάτω:
1. ‑Η αυτοαξιολόγηση θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής.
2. ‑Τα σχολεία θα πρέπει να αφεθούν ελεύθερα να αναπτύξουν τα δικά τους εργαλεία αυτοαξιολόγησης, αν όχι και τους δείκτες. Σημαντική θεωρείται η ανάπτυξη από τα σχολεία των δικών τους προγραμμάτων δράσης.
3. ‑Η αυτοαξιολόγηση θα πρέπει να εξελιχθεί σε συνήθη πρακτική των εκπαιδευτικών ως επαγγελματιών. Θα πρέπει να διαρκεί όλη τη χρονιά, μετά το πέρας της οποίας η συνέχισή της θα εξασφαλίζεται μέσω κατάλληλου μηχανισμού ανατροφοδότησης από τους αρμόδιους φορείς.
4. ‑Θα πρέπει να εξασφαλίζεται το κύρος της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης μέσω εξωτερικού μηχανισμού που θα περιλαμβάνει και αξιολόγηση των αξιολογητών.
Κατά την αρχική περίοδο εφαρμογής της αξιολόγησης, όταν μάλιστα αυτή επιχειρείται ύστερα από απουσία δεκαετιών, να αρχίσει αξιολογική διαδικασία κινούμενη προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης κριτηρίων για την αξιοκρατική κατάληψη θέσης στελέχους, του εντοπισμού αρνητικού έργου κ.λ.π. περιπτώσεις, που, εκτός της προτεραιότητάς τους, κρίνονται ως υπεραρκετές να καλύψουν τις δυνατότητες για μεγάλη περίοδο, του οποιουδήποτε άρτιου αξιολογικού μηχανισμού.
Αναλυτικότερα η αξιολόγηση αφορά:
• ‑Εκείνους που επιθυμούν να καταλάβουν θέση στελέχους (Δ/ντής, Υποδιευθυντής σχολείου, Προϊστάμενος Γραφείου, Σχολικός Σύμβουλος κ.λπ.).
• ‑Εκείνους που επιθυμούν να αποσπαστούν σε θέσεις υψηλής ζήτησης (π.χ. πρότυπα σχολεία εξωτερικού κ.ά.).
• ‑Τις περιπτώσεις αρνητικού έργου.
• ‑Όσους το επιθυμούν ύστερα από αίτησή τους.
Προϋποθέσεις για την επιτυχή εφαρμογή της αξιολόγησης.
• ‑Όλοι οι εκπαιδευτικοί ενημερώνονται μέσα από επιμορφωτικά σεμινάρια για τον τρόπο και τις μεθόδους αυτοαξιολόγησης για το παρασχεθέν εκπαιδευτικό έργο σε σχέση με το ζητούμενο από τα Αναλυτικά Προγράμματα.
• ‑Πέρα από τον κάθε εκπαιδευτικό ατομικά, σημαντικό ρόλο παίζει ο Σύλλογος Διδασκόντων, ο οποίος σε ειδική συνεδρίαση συζητά τις ατομικές αξιολογικές εκθέσεις των μελών του και συντάσσει αξιολογική έκθεση για τη σχολική μονάδα συνολικά, αιτιολογώντας πλήρως τα συμπεράσματά του και προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις για προβλήματα και ελλείψεις που ενδεχομένως υπάρχουν. Ανάλογη διαδικασία επαναλαμβάνεται σε επίπεδο Δήμου, Νομαρχίας, Περιφέρειας, Χώρας.
• ‑Να καθορίζεται κατά περίπτωση, το ακριβές περιεχόμενο της αξιολόγησης, μέσω συγκεκριμένων δεικτών, ώστε ο υποψήφιος να γνωρίζει με σαφήνεια και με, όση γίνεται, μετρήσιμη δυνατότητα, το ζητούμενο. Για το σκοπό αυτό τα κριτήρια πρέπει να είναι γενικά, δημόσια και κατανοητά.
Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή Αξιολόγησης – Χειραγώγησης.
Η προσπάθεια εφαρμογής της αξιολόγησης από τα ήδη υπηρετούντα στελέχη της εκπαίδευσης θα βρει απέναντι την παράταξή μας και ολόκληρο τον κλάδο.
5. Αποκέντρωση και Εκπαίδευση
Η χώρα μας διαθέτει ένα από τα πιο συγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα, το οποίο, μάλιστα, βρίσκεται σε αδιαμφισβήτητη κρίση. Ένα σύστημα ακριβό για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, παρά τη συνταγματική πρόβλεψη για «δωρεάν παιδεία». Ένα σύστημα που δεν είναι σε θέση ούτε να παρακολουθήσει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, αλλά και ούτε να δώσει σύγχρονη μόρφωση και κουλτούρα στη νέα γενιά.
Το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον απαιτεί την προσαρμογή στις ραγδαίες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί όμως να έλθει παρά μόνο από ένα εκπαιδευτικό σύστημα επιπέδου που θα δίνει ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες σε όλους. Διαφορετικά πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε σε μια δύσκολα αντιμετωπίσιμη κατάσταση ενός νέου, τεχνολογικού, αυτή τη φορά αναλφαβητισμού, που θα οδηγεί στην περιθωριοποίηση μεγάλες ομάδες ανθρώπων, με πρωτοφανείς αποτρόπαιες κοινωνικές συνέπειες.
Η μόνη, δυνατή, απάντηση της χώρας μας πρέπει να είναι η επένδυση στη γνώση, που θ’ αποτελέσει και το πιο ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για το σήμερα και το αύριο του τόπου και των πολιτών, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Η επένδυση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν το σχολείο ανοίξει στην κοινωνία και τις ανάγκες της, μόνο όταν μπορεί να παίρνει αποφάσεις το ίδιο, όταν θα είναι σε θέση να προσφέρει σε όλες τις βαθμίδες, μόρφωση, καλλιέργεια, κουλτούρα, δημοκρατική και ανθρωπιστική κοινωνική συνείδηση.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για την Αποκέντρωση της Εκπαίδευσης. Ο τρόπος όμως, με τον οποίο αντιλαμβάνεται καθένας (ΥΠ.Ε.Π.Θ., κόμματα, Ο.Τ.Α.) τον όρο αποκέντρωση είναι διαφορετικός.
Ο κλάδος μας στις αποφάσεις του ορίζει τα εξής: «Ως αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος νοείται η αποκέντρωση πρωτοβουλιών, δραστηριοτήτων και αρμοδιοτήτων, που στόχο έχουν να αναδείξουν τη δυναμογόνο δράση του σχολείου ως ζωντανού οργανισμού, ανοιχτού στην κοινωνία, τον άνθρωπο, τη ζωή, και ικανού να αναβαθμίσει με τη δυναμική του την πολύπλευρη ανάπτυξη της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας και, συγχρόνως, να προσφέρει στην ίδια την κοινωνία πολίτες ελεύθερους, υπεύθυνους, δημοκρατικούς, κριτικά σκεπτόμενους και κοινωνικά συμμέτοχους.»
Το να λειτουργήσει – τουλάχιστον γραφειοκρατικά – ένα διοικητικό πυραμιδικό σύστημα, ίσως, είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να φτάσει η αποκέντρωση στο ίδιο το σχολείο. Να ανοίξει το σχολείο στην κοινωνία και η κοινωνία να πλησιάσει το σχολείο. Καμιά καινοτομία δεν μπορεί να πετύχει αν επιβληθεί από τα πάνω αν δεν την αποδεχτούν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς. Θα πρέπει, λοιπόν, να διαμορφωθούν πολιτικές για την εκπαίδευση που θα είναι αποτέλεσμα διεργασιών κοινωνικής διαβούλευσης και όχι κεντρικά και από τα πάνω σχεδιασμένων, όπως συμβαίνει σήμερα. Η διαβούλευση και οι σχετικές αποφάσεις θα αφορούν:
• ‑Τον καθορισμό μέρους των προγραμμάτων σπουδών (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την τοπική διάσταση όπως π.χ. τοπική ιστορία, μαθήματα συνδεδεμένα με ιδιαιτερότητες του τοπικού φυσικού περιβάλλοντος ή της τοπικής παραγωγικής βάσης), ώστε να διασυνδέουν τους μαθητές με την κοινωνία και τις δραστηριότητές της και την ταυτόχρονη απόκτηση δεξιοτήτων,
• ‑Την επιλογή του εκπαιδευτικού υλικού (επιλογή εγχειριδίων από εγκεκριμένο κατάλογο και ελεύθερη επιλογή για τη βιβλιοθήκη του Σχολείου) και των κατάλληλων παιδαγωγικών προσεγγίσεων.
Στο πλαίσιο αυτό ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να αναδειχθεί σε βασικό όργανο παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής δραστηριότητας, έκφραση της συλλογικότητας και της συμμετοχικής λειτουργίας του σχολείου. Στην προώθηση και υλοποίηση όλων αυτών, θα βοηθήσει σημαντικά η συμμετοχή των τοπικών εκπαιδευτικών φορέων, των ειδικών σε θέματα επιστημονικών παιδαγωγικών προσεγγίσεων και μελετητών ειδικών θεμάτων.
Η οργανωτική και λειτουργική εμπλοκή και άλλων φορέων, θα γίνει με σαφώς προσδιορισμένο πλαίσιο ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Κυρίαρχη, όμως, θα είναι η παρουσία των φορέων Εκπαίδευσης. Ακόμη, τα περιφερειακά αποκεντρωμένα επιστημονικά, παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά κέντρα, μπορούν να ενεργοποιηθούν και να λειτουργήσουν με ουσιαστικές αρμοδιότητες σε επίπεδο Νομών ή ευρύτερης περιφέρειας.
Η νέα αντίληψη για το σχολείο στην υπηρεσία της τοπικής κοινωνίας θέλει το κάθε σχολείο να μετατραπεί από κλειστή δομή, που εξυπηρετεί μόνο για μερικές ώρες της ημέρας τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, σε τοπικό πολυδύναμο κέντρο γνώσης, με εργαστήρια, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτισμού, αθλητικές υποδομές, κ.λ.π. Το κέντρο αυτό θα μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες για πολιτισμό και δια – βίου εκπαίδευση της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας.
Τελικός στόχος είναι να συσπειρωθούν οι τοπικές κοινωνίες γύρω από το σχολείο, να το χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες (προγράμματα επιμόρφωσης, ενημερωτικές διαλέξεις, αναψυχή, πολιτισμός, άθληση). Με αυτό τον τρόπο μπορεί το σχολείο να γίνει καταλύτης στην επανασύνδεση του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού των σύγχρονων αστικών πολεοδομικών συγκροτημάτων, αλλά και στην αποτελμάτωση των μικρότερων κοινωνιών της περιφέρειας.
Επειδή, τόσο η ΕΣΑΚ/Σ όσο και οι ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση σ’ αυτό το θέμα, επισημαίνουμε τα εξής:
· Η παράταξή μας είναι υπέρ της αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων προς την περιφέρεια και κυρίως προς τη σχολική μονάδα και την εκπαιδευτική κοινότητα (π.χ. αποκεντρωμένο Π.Ι. και στις 13 περιφ. της χώρας, επιλογή προϊσταμένων Γραφείων από τα ΑΠΥΣΠΕ, κλπ).
· Η αποκέντρωση, σε καμιά περίπτωση, δεν θα θίγει τον ενιαίο Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
· Σε καμιά περίπτωση η αποκέντρωση δεν μπορεί να σημαίνει την υπαγωγή των σχολείων στους Οργανισμούς Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.
· Επισημαίνουμε, επίσης, πως σε καμιά του θέση ο πολιτικός μας φορέας δεν προτείνει την υπαγωγή των σχολείων στους Δήμους και στις Νομαρχίες. Οι Ν.2218 και 2240/94 που αναφέρονται στην αποκέντρωση εξαιρούν το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Μάλιστα η προσπάθεια παρέμβασης στην εκπαίδευση που έκανε ο τότε Νομάρχης Βοιωτίας ακυρώθηκε με την υπ. αριθμ.2592/99 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο προσέφυγε η Ομοσπονδία μας.
6. Ολοήμερο Σχολείο
Από τη μέχρι τώρα εμπειρία λειτουργίας των διάφορων τύπων Ολοήμερου Σχολείου, παρά τα πολλά προβλήματα που παρατηρούνται, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το νέο σχολείο είναι προς την κατεύθυνση του Ολοήμερου. Για να μπορέσει όμως να είναι λειτουργικό, και να εξυπηρετεί πρώτα και πάνω απ’ όλα όλους τους μαθητές χωρίς αποκλεισμούς, διεκδικούμε:
· Κτηριακή υποδομή που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του νέου τύπου σχολείου. Ακόμη δεν έχουμε δει από τον Ο.Σ.Κ. δείγματα ότι τα νέα διδακτήρια είναι προσανατολισμένα προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να καλύπτονται οι στοιχειώδεις ανάγκες των μαθητών για αίθουσες διδασκαλίας, ξεκούρασης των μικρότερων μαθητών και σίτισης.
· Για τη σίτιση ειδικότερα ζητούμε μια κεντρική (υπό την επίβλεψη της Πολιτείας) διαχείριση τροφοδοσίας και βοηθητικό προσωπικό μόνιμο και όχι μέσα από τα προγράμματα stage.
· Yλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα (υπολογιστές-μουσικά όργανα-αθλητικό-εικαστικό υλικό-ξενόγλωσσα βιβλία) που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του Ολοήμερου.
· Αναλυτικά προγράμματα που θα αντιμετωπίζουν ενιαία τα αντικείμενα μάθησης των παιδιών, για να αποτελεί ο απογευματινός κύκλος αναπόσπαστο κομμάτι του πρωινού.
· Η προετοιμασία των μαθητών για την επόμενη μέρα να καλύπτει τις ανάγκες του μαθητή ώστε να μην επιβαρύνεται με εργασία στο σπίτι. Η σάκα του μαθητή του Ολοήμερου σχολείου να παραμένει στο σχολείο. Για να συμβεί αυτό πρέπει η ύλη των μαθημάτων για την επόμενη ημέρα να είναι τέτοια ώστε να μπορούν οι μαθητές να τη διεκπεραιώνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα και τα τμήματα να είναι ολιγομελή στα πρότυπα των Ολιγοθέσιων σχολείων, ώστε η προετοιμασία να είναι ουσιαστική και να εφαρμόζεται η ενισχυτική διδασκαλία. Θα δίνει έτσι απαντήσεις στη σχολική αποτυχία, παίρνοντας ουσιαστικά μέτρα στήριξης των μαθητών πριν αυτή καταστεί μη αναστρέψιμη. Θα αντιμετωπίσει, επίσης αποτελεσματικά την παραπαιδεία, προσφέροντας ιδιαίτερο χρόνο ουσιαστικής προετοιμασίας του μαθητή για την επόμενη μέρα, ξένη γλώσσα η οποία μέσα στο σχολείο θα είναι αρκετή για να καταλήξει σε τίτλο επάρκειας, αθλητικές δραστηριότητες που θα ικανοποιούν τα ταλέντα και τις δεξιότητες των μαθητών, ενώ παράλληλα θα προβλέπει δραστηριότητες για την ανάπτυξη της αισθητικής και μουσικής του καλλιέργειας.
· Οι συνάδελφοι των ειδικών μαθημάτων να έχουν αποδεδειγμένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια στη μάθηση μικρών μαθητών και να αποτελούν μόνιμο προσωπικό των σχολείων.
· Όπου είναι δυνατόν να αναλάβουν και να διδάξουν δάσκαλοι τα αντικείμενα για τα οποία δε χρειάζονται ειδικότητες και κατέχουν οι ίδιοι βασικές γνώσεις, (π.χ. πληροφορική, θέατρο, χορός, εικαστικά κλπ.).
· Το μάθημα της Πληροφορικής να διδάσκεται βάσει αναλυτικού προγράμματος προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών με κατάλληλο λογισμικό υλικό. Σε κάθε περίπτωση ο συνάδελφος Π.Ε.20 θα πρέπει να ξέρει τι διδάχτηκε την προηγούμενη χρονιά ο μαθητής.
· Να διαφυλαχθεί ο πρωτεύων λόγος ύπαρξης του Ολοήμερου Σχολείου που δεν είναι άλλος από την παιδαγωγική αποστολή του, η οποία όμως-παράλληλα- απαντάει και σε κοινωνικά αιτήματα. Το τελευταίο όμως να παραμένει πάντα αποτέλεσμα του πρώτου. Επεκτάσεις του ωραρίου, που έγιναν τη φετινή σχολική χρονιά, όταν δε στηρίζονται σε παιδαγωγικά συμπεράσματα για την παραμονή των μαθητών από τις 7:00 έως τις 17:00 ή και αργότερα μάλλον δείχνει το αντίθετο.
· Να τοποθετηθεί δεύτερος υποδιευθυντής-υπεύθυνος Ολοήμερου στα 10/θεσια σχολεία και πάνω.
· Η ώρα σίτισης και ξεκούρασης (14:00-14:40) να λαμβάνεται ως διδακτική, όταν ο αριθμός των μαθητών είναι πάνω από 50, όχι μόνο για τον υπεύθυνο του Ολοήμερου αλλά και για τον δεύτερο εκπαιδευτικό του Ολοήμερου.
· Nα διασφαλιστεί το ωράριο των εκπαιδευτικών, να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί, κυρίως στη διαθεματική προσέγγιση της γνώσης και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνεργάζονται οι διαφορετικές ειδικότητες του Ο.Σ και να δοθούν κίνητρα σ’ αυτούς που εργάζονται στα Ολοήμερα.
· Εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία ως Ολοήμερα, σε πλήρη ανάπτυξη, δε χρειάζεται να υποβαθμίζεται ο θεσμός με βιαστικές επεκτάσεις, που μόνο απαξίωση επιφέρουν.
Τέλος, το 2ο Συνέδριο, επίσης, αποφάσισε: Να δημιουργηθούν από το Πανελλαδικό Συμβούλιο, ομάδες εργασίας από εκπαιδευτικούς- πανεπιστημιακούς- ΙΠΕΜ-ΔΟΕ, οι οποίες, αξιοποιώντας και την έρευνα του ΙΠΕΜ-ΔΟΕ, που έγινε σε γονείς και εκ/κούς και παρουσιάστηκε στις 26/5/08 στα Γιάννενα, θα διαμορφώσουν ένα εμπεριστατωμένο μοντέλο λειτουργίας του Ολοήμερου με συγκεκριμένες προτάσεις για το εκπαιδευτικό περιεχόμενο, τα αναλυτικά προγράμματα, τις εναλλακτικές διδακτικές μεθόδους, το ωρολόγιο πρόγραμμα.
7. Δαπάνες για την Παιδεία
Η άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5%, τουλάχιστον, του ΑΕΠ αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Επιβάλλεται, επίσης, να γίνει ορθολογική κατανομή των πόρων του 2ου και 3ου ΕΠΕΑΕΚ. Κυρίως να διατεθούν σε προγράμματα σχολικής στέγης και εκπαιδευτικών μέσων, καθώς και σε προγράμματα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών της Π.Ε.
8. Επιμόρφωση - Μετεκπαίδευση
Η συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, με πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό, απουσιάζει παντελώς από την εκπαίδευση. Η επιμόρφωση γίνεται αποσπασματικά με χρήματα από την Ε.Ε. και αφορά ελάχιστους εκπαιδευτικούς.
Ο ΟΕΠΕΚ (Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών), που ιδρύθηκε με τη σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, δεν επιτελεί ακόμη τον ουσιαστικό του ρόλο.
Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι για μας καθοριστικής σημασίας ζήτημα. Η επιμόρφωση αφορά, κυρίως, στην αλλαγή της καθημερινότητας του σχολείου καθώς και στη φυσιογνωμία και το ρόλο που αυτό θα διαδραματίσει στην κοινωνία του μέλλοντος. Πρέπει να είναι συνεχής, εξακτινωμένη, κοντά στα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτικών.
Διεκδικούμε:
· Εισαγωγική επιμόρφωση, που θα απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς, που για πρώτη φορά πρόκειται να αναλάβουν υπεύθυνα μια τάξη και θα επιδιώκει τον προσανατολισμό τους στη σχολική πράξη και πραγματικότητα με έμφαση στη διδακτική των μαθημάτων, στην οργάνωση της σχολικής ζωής, στη λειτουργία του σχολείου και των παραγόντων που το συλλειτουργούν. Η επιμόρφωση αυτή θα αρχίζει και θα ολοκληρώνεται κατά το πρώτο έτος του διορισμού τους και θα διέρχεται από τρεις φάσεις.
· Περιοδική επιμόρφωση, που θα στοχεύει στη διαρκή βελτίωση της διδακτικής ικανότητας των εκπαιδευτικών και θα εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους. Πιο συγκεκριμένα, η επιμόρφωση θα γίνεται τρεις φορές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του εκπαιδευτικού. Την πρώτη φορά μεταξύ του 7ου και του 14ου έτους υπηρεσίας, τη δεύτερη μεταξύ του 15ου και του 22ου και την τρίτη φορά μεταξύ του 22ου και του 29ου. Η χρονική διάρκεια των προγραμμάτων καλύπτει ένα έτος ακαδημαϊκού πανεπιστημιακού προγράμματος μαθημάτων και πραγματοποιείται στο διάστημα Σεπτέμβριος – Ιούνιος και γίνεται με πλήρη απαλλαγή των εκπαιδευτικών από τα διδακτικά τους καθήκοντα. Με την περιοδική επιμόρφωση οι εκπαιδευτικοί εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, ενημερώνονται για την επιστήμη τους και τις νέες παιδαγωγικές τάσεις, καλλιεργούν και αναπτύσσουν τις παιδαγωγικές τους ικανότητες, ανταλλάσουν απόψεις, αντλούν εμπειρίες γύρω από τη σχολική πράξη, ανανεώνουν τα ενδιαφέροντά τους. Το περιεχόμενο του προγράμματος περιλαμβάνει κορμό υποχρεωτικών μαθημάτων και κατ’ επιλογή, είναι ευέλικτο και προσαρμόζεται πάντοτε στις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών.
· Ενδοσχολική επιμόρφωση. Τα προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης απευθύνονται στους εκπαιδευτικούς κάθε σχολικής μονάδας ή και συνεργαζόμενων σχολικών μονάδων και χωρίζονται σε τέσσερα στάδια:
Πρώτη φάση: Πραγματοποιείται το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και στοχεύει να επιμορφώσει και να προετοιμάσει τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας για την καλύτερη εφαρμογή της στρατηγικής και του σχεδιασμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τη νέα χρονιά καθώς και για την επιτυχία των σκοπών και των στόχων που τίθενται.
Δεύτερη φάση: Πραγματοποιείται το μήνα Νοέμβριο και για μια εβδομάδα. Στο πλαίσιο αυτής της επιμορφωτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας οι εκπαιδευτικοί αποτιμούν τη μέχρι τώρα πορεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και επιμορφώνονται σχετικά με τις όποιες εκπαιδευτικές αλλαγές πρέπει να γίνουν ή σε όποια νέα δεδομένα έχουν προκύψει στον προγραμματισμό και την υλοποίηση του εκπαιδευτικού έργου.
Τρίτη φάση: Πραγματοποιείται το μήνα Μάρτιο με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που πραγματοποείται η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου το μήνα Νοέμβριο και η σχετική επιμορφωτική διαδικασία.
Τέταρτη φάση: Πραγματοποιείται με τη λήξη των μαθημάτων (16-20 Ιουνίου) και στοχεύει στη συνολική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου με στόχο τη βελτίωσή του.
Στις σχολικές μονάδες που εφαρμόζονται προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης να προβλέπονται οικονομικές παροχές από το ΥΠΕΠΘ έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα σ’αυτές να οργανώνουν με επιτυχία τα προγράμματα. Να υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα να υλοποιούνται προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης εκτός ωραρίου με οικονομική αποζημίωση των εκπαιδευτικών.
β. Μετεκπαίδευση
Υπάρχει ανάγκη αναβάθμισης της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα προτείνουμε:
· Να ιδρυθούν Διδασκαλεία μετ/σης και στα υπόλοιπα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας (όπως προβλέπει ο Ν.2327/95), όπου θα μετεκπαιδεύονται και οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων.
· Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. να ενθαρρύνει, στηρίζοντας με κάθε τρόπο, (οικονομική ενίσχυση, Διδακτικό Προσωπικό με μόνιμα μέλη ΔΕΠ, υλικοτεχνική υποδομή κ.α.) τα Π.Τ. προς την κατεύθυνση αυτή.
· Η μετ/ση να διατηρήσει και να διευρύνει το μαζικό της χαρακτήρα με αύξηση του αριθμού των εισαγομένων στα διδασκαλεία αλλά και με ουσιαστική συμμετοχή των μετεκπαιδευόμενων στην κατάρτιση των προγραμμάτων.
· Η μετ/ση να παραμείνει μία και ενιαία, τόσο για τους πτυχιούχους Π.Α., όσο και για τους πτυχιούχους Π.Τ. και να αποτελεί ενδοϋπηρεσιακή υπόθεση δηλαδή να είναι δικαίωμα των εν ενεργεία Εκπ/κών.
· Να δίνεται η δυνατότητα στα πλαίσια των μαθημάτων που διδάσκονται οι μετ/νοι, για έρευνες, εργασίες και δραστηριότητες, με στόχο την παρέμβαση στην Εκπ/κή πράξη και την εφαρμογή καινοτόμων ιδεών στο χώρο της Εκπ/σης.
· Απαιτείται αναβάθμιση της μετ/σης, ως προς το επίπεδο των σπουδών με τη δημιουργία κατευθύνσεων (οργάνωση και Διοίκηση της Εκπ/σης – Ειδική Αγωγή – Νέες τεχνολογίες στην Εκπ/κη διαδικασία – Παιδαγωγική – Ψυχολογία).
· Η διαδικασία επιλογής των Εκπ/κών για τη μετ/ση να πραγματοποιείται με αδιάβλητο διαγωνισμό, με ευθύνη του ΥΠ.Ε.Π.Θ. σε συνεργασία με τα Π.Τ. τους τοπικούς Συλλόγους και τη Δ.Ο.Ε.
9. Ειδική Αγωγή
Οι θέσεις μας για την Ε.Α. θα πρέπει να εξετάζονται με ακρίβεια και αξιοποίηση των μέχρι τώρα δεδομένων:
Στο χώρο της Ε.Α. υπήρξαν θετικά βήματα ν. 2817/00 και αρνητικά με ψήφιση διατάξεων όπως π.χ. στο ν. 3194/03.
Η πραγματικότητα στις ΣΜΕΑ δεν γίνεται αντιληπτή από τους νομοθετούντες γιατί έχουν απομακρυνθεί από τη ζώσα πραγματικότητα και θέλουν να «βοηθήσουν» διαφόρους κλάδους εργαζομένων στην ΕΑ νομίζοντας έτσι ότι βοηθούν το υποκείμενο της ΕΑ : τα παιδιά.
Η πραγματικότητα στο χώρο της ΕΑ αποτυπώνει ότι στην Ελλάδα έχουν γίνει βήματα για την ανύψωση της παρεχόμενης ειδικής αγωγής και μάλιστα με την πραγματοποίηση σεμιναρίων 400 και 600 ωρών για την εξειδίκευση των εργαζομένων στην ειδική αγωγή. Η θεσμοθέτηση των ΚΔΑΥ και των ΕΕΕΕΚ (ν. 2817/00) είναι πρωτοποριακή ενέργεια που ανακουφίζει γονείς και παιδιά με αναπηρία ενώ η απουσία μετά το 22ο έτος ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, μηδενίζει την όποια προσπάθεια και μελαγχολεί εκ νέου τους γονείς.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί από την πρώτη της θητεία ότι θα φέρει προς ψήφιση νέο Νόμο για την Ειδική Αγωγή, το νομοσχέδιο που έχει συνταχθεί επί Υφυπουργίας κ. Καλού παραπέμφθηκε στις καλένδες.
Στο νόμο 3194/03 θεσμοθετείται η απαξίωση του πτυχίου του μετεκπαιδευόμενου ή κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου στην Ειδική Αγωγή εκπαιδευτικού, καθώς και εκείνου που έχει προϋπηρεσία σ’ αυτήν, προς όφελος πτυχιούχων άσχετων τμημάτων – π.χ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής – στους οποίους δίνεται η δυνατότητα από τον ίδιο νόμο να εργαστούν και ως Νοσηλευτές, ή και κατόχων μεταπτυχιακών στην Ειδική Αγωγή, των οποίων το κύριο πτυχίο τους είναι άσχετο με το λειτούργημα του εκπ/κού.
Προτείνουμε, για το άρθρο 2 παρ. 7 εδ. (δ) του Ν.3194/03, να τροποποιηθεί ως εξής:
αα) Τίτλο διετούς Πανεπιστημιακής μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή ή Πτυχίο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου της ημεδαπής (ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο της Αλλοδαπής) ή τίτλο Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ειδική Αγωγή .
ββ) Πτυχίο πανεπιστημίου της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο πανεπιστημίου της αλλοδαπής, και μεταπτυχιακές σπουδές με εξειδίκευση σε μια κατηγορία ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών.
Γγ) Πτυχίο πανεπιστημίου της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο πανεπιστημίου της αλλοδαπής και σεμινάριο εξειδίκευσης ή επιμόρφωσης στην Ειδική Αγωγή τουλάχιστον ετήσιας διάρκειας, που πραγματοποιήθηκαν από πανεπιστήμιο της ημεδαπής και πενταετή θητεία σε Σ.Μ.Ε.Α
Επίσης προτείνουμε :
· Την επαναφορά στο Κ.Υ.Σ.Π.Ε. και Π.Υ.Σ.Π.Ε. όλων των αρμοδιοτήτων θεμάτων υπηρεσιακής κατάστασης. Κατάργηση των Υ.Σ.Ε.Ε.Π. και Π.Υ.Σ.Ε.Ε.Π.
· Κατάργηση του εδ. (στ) της παρ. 7 του άρθρου 2 που αφορά διορισμό ή τοποθέτηση σε κενές θέσεις Κ.Δ.Α.Υ. μόνο επιτυχόντων του Α.Σ.Ε.Π.
Τροποποίηση του εδ. (ζ) της παρ. 7 του άρθρου 2 που αφορά τον ορισμό προϊσταμένου Κ.Δ.Α.Υ. έτσι ώστε Προϊστάμενος να ορίζεται μόνο εκπαιδευτικός….».
Διεκδικούμε
· Την αναβάθμιση των τμημάτων ένταξης και των θεσμών για τη στήριξη των παιδιών στο σπίτι
· Την οριοθέτηση των Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής με ξεκάθαρα ηλικιακά όρια
· Άμεση πρόβλεψη για Αναλυτικά Προγράμματα στην Ειδική Αγωγή.
· Ξεκάθαρους όρους μετάθεσης εκπαιδευτικού προσωπικού και ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού
· Ξεκάθαρους όρους απόσπασης στις ΣΜΕΑ (να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση αυτή τα εξειδικευμένα σεμινάρια ΕΠΕΑΕΚ που υλοποίησε το ΥΠ.Ε.Π.Θ. )
· Νέες θέσεις όλων των ειδικοτήτων εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού
· Στήριξη της λειτουργίας των ΚΔΑΥ με χορήγηση ουσιαστικών ¨εργαλείων¨ διάγνωσης και υποστήριξης
· Διορισμό στην ειδική εκπαίδευση των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας – τμήμα Ειδικής αγωγής
· Άμεσο καθορισμό καθηκοντολογίου και ωραρίου του Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού.
· Ουσιαστική στήριξη της λειτουργίας των ΕΕΕΕΚ με οργανικές θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού . Πρόβλεψη για επέκταση φοίτησης των ατόμων με αναπηρία σε εξειδικευμένες σχολικές μονάδες και μετά το 22ο έτος της ηλικίας τους.
· Οι εκπαιδευτικοί ΠΕ70 – ειδικής Αγωγής , να καταλαμβάνουν οργανική θέση στα ΕΕΕΕΚ κατ΄ αναλογία με τους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στα πλαίσια της ενιαίας αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών.
· Κατάργηση της ωρομισθίας και από τις Μονάδες Ειδικής Αγωγής.
· Την επαναφορά προκήρυξης για άμεση στελέχωση των ΣΜΕΑ με ειδικό εκπαιδευτικού και ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
· Διαβαθμισμένους τίτλους σπουδών
· Σύνδεση των μονάδων ειδικής αγωγής με την αγορά εργασίας.
10. Διορισμοί – Μεταθέσεις – Αποσπάσεις
α. Διορισμοί
Με τους αγώνες του κλάδου μας και κυρίως με την ανάπτυξη του ολοήμερου σχολείου πετύχαμε το διορισμό όλων των δασκάλων που αποφοιτούν σήμερα από τα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας. Για να μην υπάρξει αντίστοιχο πρόβλημα αδιοριστίας δασκάλων στο μέλλον προτείνουμε τον εξορθολογισμό του αριθμού των εισακτέων στα Π.Τ. της χώρας, σε συνδυασμό με τις ανάγκες που έχει η εκπαίδευση. Ουσιαστικά για τους δασκάλους ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ δεν έχει, πλέον, κανένα νόημα.
Μεγάλο πρόβλημα αδιοριστίας υπάρχει στους Νηπιαγωγούς και στις άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών.
Για την αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου και την αντιμετώπιση της αδιοριστίας προτείνουμε:
· Τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα (1:20)
· Τη διετή υποχρεωτική προσχολική αγωγή
· Την ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα όλων των παιδιών, που σήμερα είναι εκτός σχολείου
· Την πλήρη εφαρμογή του θεσμού του ολοήμερου δημοτικού σχολείου και νηπιαγωγείου
· Την εφαρμογή συστηματικής ενισχυτικής διδασκαλίας
· Την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (επιμόρφωση τρίμηνης, εξάμηνης ή και ετήσιας διάρκειας με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα).
· Τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας με πλήρη σύνταξη
· Την εφαρμογή προγραμμάτων καταπολέμησης του αναλφαβητισμού και εκπαίδευσης ενηλίκων
β. Μεταθέσεις – Αποσπάσεις
· Μεταθέσεις: Να τεθεί σε ισχύ νέο Προεδρικό Διάταγμα για τις μεταθέσεις. Να γίνει αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων.
· Αποσπάσεις: Να αντικειμενικοποιηθεί και να μοριοδοτηθεί το σύστημα αποσπάσεων με έμφαση στους κοινωνικούς λόγους και στους λόγους υγείας. Οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών σε οποιαδήποτε υπηρεσία να γίνονται από το ΚΥΣΠΕ, τα ΑΠΥΣΠΕ ή τα ΠΥΣΠΕ.
· Στα πενταμελή Υπηρεσιακά Συμβούλια ο κλάδος (ΚΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ) των εκπαιδευτικών να εκπροσωπείται από τρία αιρετά μέλη.
11. Ειδικότητες
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., υλοποιώντας απόφαση της 70ης Γ.Σ. του κλάδου πραγματοποίησε στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη του 2003 ημερίδα με θέμα: «Τα προβλήματα των ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση». Τα πορίσματα της ημερίδας έγιναν θέσεις του κλάδου. Τόσο η παράταξη μας όσο και η ΔΟΕ έδωσαν και δίνουν μάχη για την επίλυση των ιδιαίτερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ειδικότητες.
Για τις ειδικότητες προτείνουμε:
• Αύξηση των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
• Επέκταση του μαθήματος της Μουσικής στην Α' και Β' τάξη του Δημοτικού Σχολείου.
• Ισότιμη αντιμετώπιση των ειδικών μαθημάτων στη σύνταξη των ωρολογίων προγραμμάτων.
• Συνέχιση προγραμμάτων ολυμπιακής παιδείας.
• Μείωση ωραρίου των εκπαιδευτικών που μετακινούνται για εκτέλεση διδακτικού έργου σε άλλο σχολείο μακριά από την οργανική τους θέση.
• Καθιέρωση Θεατρικής Αγωγής στο αναλυτικό πρόγραμμα
• Ενίσχυση του θεσμού της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με επιμορφωτικά σεμινάρια στην περιφέρεια και στήριξη του Θεσμού Αγωγής Υγείας.
• Διδασκαλία από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων των αντίστοιχων μαθημάτων και στα ολιγοθέσια σχολεία.
• Δημιουργία και βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής στα δημοτικά σχολεία για την καλύτερη διδασκαλία των μαθημάτων φυσικής αγωγής, ξένης γλώσσας και καλλιτεχνικών μαθημάτων.
• Δυνατότητα απόσπασης και των ειδικοτήτων στα σχολεία του εξωτερικού.
• Αποζημίωση και εργασιακή κάλυψη των εκπαιδευτικών που μετακινούνται για εκτέλεση διδακτικού έργου σε άλλο σχολείο μακριά από την οργανική τους θέση.
• Μοριοδότηση και των σχολείων στα οποία γίνεται "συμπλήρωση ωραρίου".
• Πρόβλεψη και κάλυψη θέσεων μουσικών και γυμναστών στα σχολεία ειδικής αγωγής.
• Ίδρυση Γραφείου Φυσικής Αγωγής Π.Ε. σε κάθε Διοικητική Περιφέρεια.
• Επέκταση της Μετεκπαίδευσης των Διδασκαλείων στους συναδέλφους Ειδικοτήτων.
• Ίδρυση θέσεων Σχολικών Συμβούλων Ειδικοτήτων και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε αναλογία 1 προς 100 (1 Σχολικός Σύμβουλος προς 100 εκπαιδευτικούς συγκεκριμένης ειδικότητας). Στην περιφέρεια η αναλογία να είναι 1 προς 50. Να γίνει πλήρωση των θέσεων αυτών με επιλογή υποψήφιων εκπαιδευτικών της συγκεκριμένης ειδικότητας που ανήκουν οργανικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, και εφόσον δεν υπάρχουν υποψήφιοι, να γίνει η πλήρωση με μετάταξη από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
• Αναγνώριση ως εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας του χρόνου κατά τον οποίο γυμναστές εργάστηκαν σε σχολεία μέσω προγραμμάτων της Γ.Γ.Α. (περίοδος 86-89).
12. Κανονισμός Λειτουργίας Σχολείων
Από το 1985 που ψηφίστηκε ο νόμος 1566, μέχρι σήμερα, πολλά ζητήματα, που έχουν σχέση με τη διοίκηση και την οργάνωση της σχολικής μονάδας, δεν ρυθμίστηκαν επειδή δεν εκδόθηκαν ποτέ τα αντίστοιχα Προεδρικά Διατάγματα. Τα Π.Δ. (200/98, 201/98) για την οργάνωση των σχολείων αφήνουν πολλά κενά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα και τριβές μεταξύ των συναδέλφων.
Προτείνουμε:
Σήμερα είναι απαραίτητη η σύνταξη ενός κανονισμού λειτουργίας σχολείων που θα ενισχύει την αυτοδιοίκηση σε επίπεδο σχολικής μονάδας και θα οριοθετεί τις αρμοδιότητες των διαφόρων οργάνων σε τοπικό και Νομαρχιακό επίπεδο. Τα βασικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας σύγχρονος κανονισμός λειτουργίας Σχολείων είναι:
1. Η σαφής οριοθέτηση της ευθύνης των εκπαιδευτικών, χωρίς δυνατότητα παρερμηνείας, σε σχέση με την ασφάλεια των μαθητών και το ωράριο εργασίας, ιδιαίτερα στις περιοχές όπου οι μαθητές μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
2. Η αντιμετώπιση του ζητήματος της αναπλήρωσης των εκπαιδευτικών που απουσιάζουν για οποιοδήποτε λόγο από το σχολείο (κανονικές άδειες, αναρρωτικές, συνδικαλιστικές, κλπ.).
3. Η θεσμοθέτηση θέσης Υποδιευθυντή σε 6θέσια και πάνω σχολεία.
Προτείνουμε, επίσης, την κατάργηση του ισχύοντος καθηκοντολογίου.
13. Νέα βιβλία
Από το 2000-2001 έχουμε Νέα αναλυτικά προγράμματα και από το Σχολ. έτος 2006-2007 Νέα βιβλία στο Δημοτικό Σχολείο και στο Νηπιαγωγείο.
Η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, παρά το γεγονός ότι παρέλαβαν το 2004 σχεδόν ολοκληρωμένα τα Νέα Βιβλία, από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν ένα σχέδιο ομαλής εισαγωγής τους στο σχολείο.
Για τα νέα βιβλία:
· Δεν υπήρξε στάδιο πιλοτικής εφαρμογής τους, έτσι ώστε να επισημανθούν τα λάθη και οι αδυναμίες τους και να διορθωθούν πριν γενικευθεί η εφαρμογή τους.
· Υπήρξε παντελής απουσία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, οι οποίοι είδαν για πρώτη φορά τα νέα βιβλία μαζί με τους μαθητές, το Σεπτέμβρη του 2006.
Τα παραπάνω δημιούργησαν σύγχυση και αναταραχή τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές και στους γονείς.
Ο χειρισμός δε της «απόσυρσης» του βιβλίου της Ιστορίας από το νέο Υπουργό Παιδείας, τον περασμένο Σεπτέμβρη, ήταν εντελώς απαράδεκτος.
Προτάσεις:
1. Θα έπρεπε, πριν την εισαγωγή των νέων βιβλίων, να έχει προηγηθεί η αξιολόγηση των παλιών, δηλαδή πού πέτυχαν και πού απέτυχαν και η πολύτιμη αυτή γνώση να λειτουργήσει ως παρακαταθήκη για τα νέα. Οι πρωταγωνιστές της διδακτικής πράξης, οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, δε ρωτήθηκαν για το τι πρέπει να πληροί ένα σχολικό εγχειρίδιο.
2. Τα νέα βιβλία πρέπει να αξιολογηθούν, να εντοπιστούν οι αδυναμίες και οι δυσλειτουργίες, που αναμφίβολα υπάρχουν, μέσα από ποικίλες κριτικές προσεγγίσεις στις οποίες κυρίαρχος παράγοντας να είναι οι δυνατότητες διαχείρισης των νέων βιβλίων από τους άμεσα εμπλεκόμενους.(εκπαιδευτικούς –μαθητές/τριες). Θέση μας δεν είναι η απόσυρση των βιβλίων, αλλά η αξιολόγηση και η διόρθωσή τους από τους εκπαιδευτικούς της πράξης. Όποια, βέβαια, βιβλία δεν μπορούν να διορθωθούν, να αποσυρθούν.
3. Η υπάρχουσα ύλη είναι τεράστια, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των συγγραφέων, και είναι αυτή που πιέζει ως βραχνάς την εκπαιδευτική διαδικασία.
4. Είναι ανάγκη να υπάρξει μια ευρεία συζήτηση για το ποια γνώση είναι αναγκαία για τα παιδιά του δημοτικού.
Είναι βέβαιο ότι το κυνήγι της ύλης υπονομεύει τη διαθεματικότητα.
5. Πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στο πρόγραμμα σπουδών και στα εγχειρίδια καθώς το περιεχόμενό τους καθορίζεται από το πρόγραμμα. Η συζήτηση δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στο ζήτημα της επιμόρφωσης ή στις δυσλειτουργίες των νέων βιβλίων. Τα «μαθησιακά προβλήματα» δε λύνονται με την τεχνική αρτιότητα των βιβλίων. Έχουν κοινωνική αφετηρία, σχετίζονται με κοινωνικές διαδικασίες όπως είναι το ζήτημα του περιεχομένου του αναλυτικού προγράμματος.
Τα νέα προγράμματα ΔΕΠΣ, κάθε άλλο παρά ενιαία είναι καθώς οι βαθμίδες της πρωτοβάθμιας και της υποχρεωτικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι χωριστές.(παρατηρείται άλλωστε πρόβλημα στη μετάβαση από τη μια βαθμίδα στην άλλη). Δεν είναι, επίσης, διαθεματικά, καθώς θεμελιώνονται στη διδασκαλία χωριστών μαθημάτων , αλλά και γιατί δεν εντάσσονται σε ένα σχέδιο συνολικού μετασχηματισμού που θα αποβάλλει τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό στο σχολείο.
6. Με βάση αυτά τα συμπεράσματα, εκτιμούμε ότι το δημόσιο σχολείο πρέπει να έχει βιβλία και προγράμματα σπουδών που να μειώνουν τη σχολική αποτυχία και τις εκπαιδευτικές ανισότητες, να δομούν τη σκέψη των παιδιών ενώ να αναπτύσσουν παράλληλα τις κριτικές τους ικανότητες. Τα βιβλία αυτά να ευνοούν τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά με τους μαθητές μας για ολόπλευρη γνώση.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη τη δημιουργία βιβλιοθηκών και αναγνωστηρίων, σε κάθε σχολική μονάδα, όπου ο μαθητής, πέρα από τη μονομέρεια του ενός βιβλίου, θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης και μελέτης και σε άλλα βιβλία.
14. Εκπαίδευση Ελληνοπαίδων Εξωτερικού
Προτείνουμε:
· Να διαμορφωθεί, άμεσα και με τη συμμετοχή της Δ. Ο. Ε. και των συλλόγων του εξωτερικού, αναλυτικό πρόγραμμα για την εκπαίδευση ελληνοπαίδων εξωτερικού.
· Να γίνεται ειδική επιμόρφωση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών.
· Να δίνεται η δυνατότητα μετάθεσης από νομό σε νομό κατά τη διάρκεια της απόσπασης.
· Αύξηση του επιμισθίου στους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε σχολεία του εξωτερικού και εξίσωσή τους με τους άλλους Δ.Υ.
· Αποζημίωση για τη μεταφορά της οικοσυσκευής.
· Άμεση λύση του θέματος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (σύμφωνα με τον κανονισμό της Ε.Ε: γι’ αυτό το θέμα).
· Δικαίωμα παράτασης της απόσπασης πέραν της πενταετίας, χωρίς επιμίσθιο, των Ελλήνων εκπαιδευτικών που είναι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο και υπήκοο της Χώρας απόσπασης.
· Από τις γραπτές εξετάσεις να μην εξαιρούνται όσοι έχουν διάφορα πτυχία ξένων γλωσσών.
· Να διαχωριστεί η διοίκηση της Εκπαίδευσης και η παιδαγωγική καθοδήγηση στο Εξωτερικό, όπως ισχύει και στη Χώρα μας.
· Σύσταση Ειδικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου (Ε.Υ.Σ.Π.Ε.) για τις χώρες όπου δεν υπάρχει, το οποίο θα εξετάζει όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών που αποσπώνται στο εξωτερικό (τοποθετήσεις – μετακινήσεις κ.λπ.).
· Αναγνώριση του χρόνου προϋπηρεσίας στα παροικιακά σχολεία ως πραγματικού χρόνου Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
· Αύξηση του επιμισθίου και τιμαριθμική αναπροσαρμογή του, όπως προβλέπεται και για το επίδομα των άλλων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό (προξενικοί υπάλληλοι).
· Επίλυση του προβλήματος της καθυστέρησης της μισθοδοσίας που παρατηρείται τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο κάθε έτους.
15. Μειονοτική – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
α. Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
Ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός αλλοδαπών μαθητών στο ελληνικό σχολείο επιβάλλει τη λήψη ιδιαίτερων μέτρων, τα οποία από τη μια μεριά θα στηρίξουν τον αλλοδαπό μαθητή μέχρι να ενταχθεί στο ελληνικό περιβάλλον, κι από την άλλη θα σεβαστούν την πολιτισμική και ενδεχομένως θρησκευτική διαφορά από τους ντόπιους μαθητές.
Για ν’ ανταποκριθούν τα διαπολιτισμικά σχολεία στον πολυεπίπεδο ρόλο τους πρέπει οι υπεύθυνοι της εκπαιδευτικής πολιτικής να έχουν τη βούληση για βαθιές τομές στα αναλυτικά προγράμματα και στη λειτουργία του σχολείου. Πιο συγκεκριμένα:
· Αφετηρία και προοπτική αποτελεί ο νόμος για τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Πρέπει να ενεργοποιηθούν άμεσα οι διατάξεις του που αφορούν στην εφαρμογή ειδικών αναλυτικών προγραμμάτων, στην προσθήκη εναλλακτικών μαθημάτων, στο μειωμένο ωράριο εκπαιδευτικών και το μικρό αριθμό μαθητών ανά τμήμα.
· Σύνδεση του σχολείου με επιστημονικό φορέα για συμβουλευτική καθοδήγηση. Η αποκεντρωμένη υπαγωγή των διαπολιτισμικών σχολείων σε διαφορετικούς συμβούλους δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ορισμός ενός συμβούλου με εμπειρία σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για το συντονισμό και την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού έργου.
· Απαραίτητη η ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους, κάτι που προβλεπόταν από το νόμο για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση αλλά δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Τοποθέτηση συνεργατών που θα συνδέουν την οικογένεια με το σχολείο και θα μεσολαβούν για την επίλυση προβλημάτων που προκύπτουν.
· Ανάπτυξη συνεργασίας με το σπίτι.
· Διάχυση της πολυπολιτισμικότητας μέσα από τα κείμενα της λογοτεχνικής ανθολογίας, της μουσικής, της αισθητικής αγωγής, του παραμυθιού. Δυνατότητα εναλλακτικής διδασκαλίας τους στο σχολικό πρόγραμμα.
· Επιλογή βιβλίων και παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και θα έχουν αφετηρία το μορφωτικό κεφάλαιο των μαθητών.
· Στελέχωση των σχολείων αυτών κατά προτεραιότητα με εκπαιδευτικούς με εμπειρία και επιμόρφωση στη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Εφόσον το ζητούν οι ίδιοι η Διοίκηση δεν πρέπει να το αγνοεί. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το κλειδί για κάθε καινοτομία είναι ο εκπαιδευτικός.
Η εκτίμησή μας είναι ότι αν το διαπολιτισμικό σχολείο μπορέσει να ξεπεράσει τα εμπόδια που συναντά, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βούληση για ριζοσπαστικές τομές στους θεσμούς της εκπαίδευσης και τη θέση που θα υιοθετήσουν οι ενεργοί εκπαιδευτικοί.
β. Μειονοτική Εκπαίδευση
Προτείνουμε:
· Κατάργηση του Νόμου 2341/95.
· Επαναφορά των διοικητικών θεμάτων με τα οποία ασχολείται το ΥΣΜΕ στα κατά τόπους ΠΥΣΠΕ, με τη συμμετοχή αιρετού μουσουλμάνου όταν συζητούνται θέματα μουσουλμάνων εκπαιδευτικών.
· Ίδρυση στη Θράκη επιστημονικού συμβουλίου για εκπαιδευτικά θέματα των σχολείων της περιοχής.
· Ένταξη της ΕΠΑΘ στα Παιδαγωγικά Τμήματα.
· Νέα Αναλυτικά Προγράμματα και προσαρμογή των βιβλίων στην πραγματικότητα των μειονοτικών σχολείων.
· Επέκταση του πιλοτικού προγράμματος Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και εφαρμογή του ολοήμερου σχολείου.
· Συνεχή επιμόρφωση των υπηρετούντων Εκπαιδευτικών σε θέματα διαπολιτισμικής αγωγής.
1. Οι αποφάσεις του 2ου Συνεδρίου της ΠΑΣΚ για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και τους Εκπαιδευτικούς της
Οι αποφάσεις που ακολουθούν, τόσο για τα θέματα του κλάδου όσο και για τα οργανωτικά της ΠΑΣΚ, είναι οι τελικές θέσεις της παράταξης που ισχύουν σήμερα. Έχουν ενσωματωθεί σ’ αυτές οι αποφάσεις του 1ου Συνεδρίου της ΠΑΣΚ.
1. ‑Εργασιακές Σχέσεις των Εκπαιδευτικών
Η αλλαγή στις παραδοσιακές εργασιακές σχέσεις των εκπ/κών της Π.Ε. άρχισε με την πιλοτική λειτουργία των 28 Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων το 1998, στα οποία προσλήφθηκαν διάφορες ειδικότητες ως ωρομίσθιοι.
Με την επέκταση του θεσμού σε όλη την Ελλάδα το σχολικό έτος 2002 – 2003 οι ωρομίσθιοι πολλαπλασιάσθηκαν, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Με το Ν. 3194/03 νομοθετείται, για πρώτη φορά, η δυνατότητα πρόσληψης ωρομισθίων ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι ωρομίσθιοι πληρώνονταν μέχρι τώρα με χρήματα από το ΕΠΕΑΕΚ. Φέτος οι δαπάνες αυτές έχουν μεταφερθεί στον κρατικό προϋπολογισμό. Με δεδομένο ότι οι διορισμοί εκπαιδευτικών στην Π.Ε. μειώνονται κατά 33% την επόμενη διετία, σε σχέση με την προηγούμενη, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν θα περιορίσει το θεσμό, όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί, αλλά θα τον επεκτείνει.
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Ζητούμε την κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και τη δημιουργία νέων οργανικών θέσεων ανά σχολείο ή ανά ομάδα σχολείων για να καλυφθούν οι ανάγκες με μόνιμους διορισμούς.
Η θέση αυτή υπαγορεύεται αφενός μεν από την ανάγκη να αποτρέψουμε την επιβολή μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση (ελαστική και ανασφάλιστη εργασία κ.λ.π.), αφετέρου δε για να προασπίσουμε την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Είναι φυσικό ότι οι ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας με 2 ή με 4 ώρες την εβδομάδα στο σχολείο δεν μπορούν, χωρίς δική τους ευθύνη βέβαια, ούτε να δημιουργήσουν το κατάλληλο παιδαγωγικό κλίμα στην τάξη, αλλά ούτε και να ενστερνιστούν το γενικότερο παιδαγωγικό κλίμα του σχολείου.
Σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα και με βάση την εμπειρία που αποκτήσαμε από τη συζήτηση του θέματος στις Γ.Σ. του κλάδου, εισηγούμαστε ως Γενικές Αρχές:
1. ‑Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τις λογικές που αμφισβητούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. καθηγητές ή νηπιαγωγοί στα Ιδιωτικά Δημοτικά Σχολεία), όπως αυτά προκύπτουν από το πτυχίο μας.
2. ‑Τα κενά στην εκπαίδευση καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς και με διορισμό αναπληρωτών (όπου είναι απαραίτητο).
3. ‑Εργασία πέραν του οριζόμενου από το Ν. 2517/97 διδακτικού ωραρίου αμείβεται υπερωριακά για οποιοδήποτε τύπο σχολείου.
4. ‑Κάλυψη των κενών μόνο στις περιπτώσεις της ίδιας ειδικότητας και σύμφωνα με την πρόταση του Κλάδου.
5. ‑Θεσμοθέτηση ειδικού κωδικού που να καλύπτει τις υπερωρίες σε κάθε σχολείο. Εξυπακούεται ότι το ύψος της ωριαίας αποζημίωσης θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στα σημερινά επίπεδα.
6. ‑Oι ειδικότητες που διορίζονται στην Πρωτοβάθμια Eκπαίδευση πρέπει να έχουν παιδαγωγική κατάρτιση.
Αναλυτικότερα οι θέσεις της παράταξης και του Κλάδου έχουν ως εξής:
ΩΡΑΡΙΟ
• ‑Υπάρχει σαφής διάκριση του εργασιακού από το διδακτικό ωράριο. Η ανάθεση διδασκαλίας πέραν του υποχρεωτικού εβδομαδιαίου διδακτικού ωραρίου του εκπαιδευτικού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται μέσα στην υποχρέωση του εκπαιδευτικού για παραμονή στο σχολείο, προς παροχή άλλων υπηρεσιών. Η οποιαδήποτε δε απασχόληση των μαθητών ανάγεται στο διδακτικό ωράριο (Ν. 1566 / 85).
• ‑Ο κλάδος διεκδικεί ενιαίο εκπαιδευτικό ωράριο. Το ωράριο των εκπαιδευτικών καθορίζεται ενιαία για όλους με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και όχι με βάση τον τύπο του σχολείου στο οποίο υπηρετεί ο εκπαιδευτικός.
• ‑Το ωράριο των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Είναι συνεχές και σταθερό.
• ‑Εκπαιδευτικός που συμπληρώνει τουλάχιστον 18 ώρες εβδομαδιαίως στο ίδιο σχολείο να μη μετακινείται για συμπλήρωση του ωραρίου σε άλλο σχολείο. Τις υπόλοιπες ώρες μέχρι την πλήρη συμπλήρωση του υποχρεωτικού του ωραρίου να τις διαθέτει για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στο ίδιο σχολείο.
• ‑Ο χρόνος επίβλεψης κατά τη διάρκεια του φαγητού των μαθητών στα ολοήμερα σχολεία θεωρείται χρόνος διδακτικού ωραρίου.
• ‑Μείωση στο μισό του διδακτικού ωραρίου των διευθυντών σχολικών μονάδων που είναι ολοήμερα. Ο διευθυντής να διδάσκει από 3 μέχρι 6 ώρες, ανάλογα με τον τύπο του σχολείου. Παράλληλα να μειωθεί το ωράριο και των υποδιευθυντών και ανάλογα με τον τύπο του σχολείου να γίνει από 12 μέχρι 15 ώρες.
• ‑Θέσπιση και στα δημοτικά σχολεία γραμματειακής υποστήριξης.
• ‑Nα αρχίσει διάλογος για τη σύσταση ενός κανονισμού λειτουργίας σχολείων, γιατί αυτός που υπάρχει είναι απλή συρραφή νόμων του παρελθόντος και δεν είναι κανονισμός.
ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
• ‑Η αναπλήρωση εκπαιδευτικών (της ίδιας ειδικότητας), που απουσιάζουν, αντιμετωπίζεται με τρεις τρόπους:
α) ‑Με το διορισμό σε κάθε πολυθέσιο σχολείο ενός επιπλέον εκπαιδευτικού ο οποίος αναλαμβάνει την ενισχυτική διδασκαλία σε συστηματική βάση και καλύπτει τις ολιγοήμερες, ολιγόωρες άδειες του διδακτικού προσωπικού.
β) ‑Με τη δημιουργία λίστας αδιόριστων εκπαιδευτικών, που επιθυμούν να εργαστούν στη συγκεκριμένη περιοχή και καλούνται να αναπληρώνουν κενά όπου παρουσιάζονται. Γι’ αυτούς τους εκπαιδευτικούς θα εξασφαλιστούν όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
γ) ‑Στην περίπτωση που καμιά από τις παραπάνω λύσεις δεν είναι εφικτή, μπορεί ο Σύλλογος Διδασκόντων να αναθέσει το έργο της αναπλήρωσης του εκπαιδευτικού, που λείπει, σε εκπαιδευτικό του σχολείου, που το επιθυμεί και ο οποίος θα αμείβεται υπερωριακά.
ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ
• Κατάργηση του θεσμού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους όσους εργάζονται στο χώρο της Π.Ε.
• Ο κατακερματισμός του ωραρίου, που έγινε στο παρελθόν, και αντί για αναπληρωτές προσλήφθηκαν ωρομίσθιοι είναι πέρα για πέρα παράνομος. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι μ’ αυτή την πρακτική και θα πρέπει οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. αλλά και οι Αιρετοί να ελέγχουν αυτές τις περιπτώσεις, να τις καταγγέλουν και να μην επιτρέπουν την εφαρμογή τους.
· Το 2ο Συνέδριο της ΠΑΣΚ αποφάσισε οι ωρομίσθιοι να εγγράφονται ως μέλη στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. με πλήρη δικαιώματα. Γι’ αυτό η παράταξή μας στη Δ.Ο.Ε. ανέλαβε πρωτοβουλία για σχετική τροποποίηση του καταστατικού της Δ.Ο.Ε.
· Ήδη η 77η Γενική Συνέλευση του κλάδου συζήτησε το θέμα και αποφάσισε να εγγράφονται οι ωρομίσθιοι ως μέλη στους τοπικούς Συλλόγους με πλήρη δικαιώματα. (έγινε τροποποίηση του καταστατικού της Δ.Ο.Ε.)
2. Μισθολογικά – Ασφαλιστικά – Συνταξιοδοτικά
α. Μισθολογικά
Ο πολυήμερος απεργιακός αγώνας του Φθινοπώρου του 2006 είχε ως αιχμή το αίτημα: «Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο», προσδιορίζοντας την οικονομική διεκδίκηση στα 1400€ καθαρά στο νεοδιόριστο.
Παράλληλα, στην 75η Γ.Σ. του κλάδου ψηφίσαμε, την καθιέρωση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι ο κλάδος θα διαπραγματεύεται με την εκάστοτε κυβέρνηση τα οικονομικά του ζητήματα.
Η θέση της παράταξής μας και του κλάδου ήταν και είναι η καθιέρωση ενός ενιαίου μισθολογίου Δ.Υ. με βάση τις προτάσεις της ΑΔΕΔΥ. Ένα μισθολόγιο που θα θέτει τέρμα στις μισθολογικές ανισότητες και θα καταργεί το αίσχος των ειδικών λογαριασμών που ισχύει για πολλούς κλάδους στο δημόσιο. Επειδή, όμως, η εφαρμογή ενός τέτοιου μισθολογίου φαντάζει μακρινή, μέχρι την καθιέρωσή του προτείνουμε για τα οικονομικά:
· Κυρίαρχος στόχος μας είναι η σύγκλιση των μισθών μας με τους μισθούς των Ευρωπαίων συναδέλφων μας, σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που δεν μπορεί να υπερβαίνει την πενταετία
· Διεκδικούμε: 1400€ καθαρά στο νεοδιόριστο και σχέση αποδοχών νεοδιοριζόμενου – αφυπηρετούντος 1:2 (1400€ – 2800€).
· Κατάργηση όλων των επιδομάτων και ενσωμάτωσή τους στο βασικό μισθό
· Διπλασιασμό των οικογενειακών επιδομάτων
· Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη
· Σύνδεση των αποδοχών μας με την αύξηση του ΑΕΠ
· Διπλασιασμό της υπερωριακής αποζημίωσης για διδακτικό έργο που προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί πέραν του ωραρίου τους.
· Άμεσο διπλασιασμό της ωριαίας αποζημίωσης των ωρομισθίων.
Όλα τα παραπάνω τα διεκδικούμε μέσα από μια γνήσια συλλογική σύμβαση εργασίας που θα υπογράψει ο κλάδος μας με την κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως, μέχρι την καθιέρωση ενιαίου μισθολογίου Δ.Υ., η διεκδίκηση θα είναι κλαδική. Εξάλλου, πολλοί κλάδου Δ.Υ. έχουν, ήδη, καθιερώσει κλαδικές συμβάσεις μέσω ειδικών λογαριασμών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κοινή βούληση προώθησης του αιτήματος του ενιαίου μισθολογίου, εδώ και πολλά χρόνια.
β. Ασφαλιστικά – Συνταξιοδοτικά
Η κυβέρνηση έχει, ήδη, ανοίξει το ζήτημα του ασφαλιστικού και προχώρησε με το Νόμο που ψήφισε στη Βουλή, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού, σε αύξηση των ορίων ηλικίας, σε αύξηση των εισφορών και σε μείωση των συντάξιμων αποδοχών.
Η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας ξεκίνησε με τους Νόμους Σιούφα, οι οποίοι τριχοτόμησαν τους εργαζόμενους (πριν το ’83, ’83-’93, και μετά το ’93), καθιέρωσαν για πρώτη φορά εισφορά στους Δ.Υ. για σύνταξη 6,67% των αποδοχών, αύξησαν τα όρια ηλικίας, υπολόγιζαν τη σύνταξη για τους διορισμένους μετά το 93 σε πεντηκοστά και καθιέρωσαν συμμετοχή 25% των εργαζομένων, για την αγορά φαρμάκων. Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ κατά τη συζήτηση των συγκεκριμένων Νόμων Σιούφα στη Βουλή το 1993 είχε αποχωρήσει και είχε δηλώσει πως θα τους καταργήσει όταν γίνει κυβέρνηση, κάτι που δεν έκανε.
Οι απαράδεκτες προτάσεις Γιαννίτση το 2001, για το ασφαλιστικό, οδήγησαν σε σφοδρή σύγκρουση την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τις αποσύρει.
Ο Νόμος Ρέππα (Ν.3029/02) που ακολούθησε δεν κατάργησε τους Νόμους Σιούφα, έχει, όμως, θετικές και αρνητικές διατάξεις για τους εργαζόμενους:
Θετικές:
· Η επαναφορά υπολογισμού της σύνταξης σε τριακοστά πέμπτα και όχι σε πεντηκοστά, όπως προέβλεπαν οι Νόμοι Σιούφα.
· Η μείωση των ορίων ηλικίας για όλους τους εργαζόμενους.
· Η καθιέρωση κρατικού πόρου 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο για τα Ταμεία.
· Η δυνατότητα σύνταξης των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας και όριο ηλικίας τα 55 για τους πριν το ’83 και στα 30 χρόνια και 60 για τους μετά το ’93.
Αρνητικές:
· Η σταδιακή μείωση των συντάξεων κατά 1% (ανά έτος) από 1-1-2008 (από 80%των αποδοχών διαμορφώνονται στο 70% μέσα σε μια δεκαετία). Βέβαια ο Νόμος Σιούφα προέβλεπε για τους μετά το 93 διορισμένους σταδιακή μείωση και διαμόρφωση του τελικού ποσοστού στο 60%.
· Ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση το Μ.Ο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας και όχι του τελευταίου μισθού.
· Η δημιουργία των ταμείων επαγγελματικής ασφάλισης που χρηματοδοτούνται από τους ειδικούς λογαριασμούς.
Επειδή ο Νόμος Ρέππα περιλαμβάνει και θετικές διατάξεις γι’ αυτό και η παράταξή μας δε συμφωνεί με το αίτημα για κατάργησή στο σύνολό του που για λόγους σκοπιμοτήτων θέτουν οι παρατάξεις που προσπαθούν να εξισώσουν τις ευθύνες Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά προτείνει την κατάργηση των αρνητικών διατάξεων του Νόμου Ρέππα, για το ασφαλιστικό.
Με βάση τα παραπάνω αλλά και τις διαχρονικές θέσεις του κλάδου για το ασφαλιστικό, προτείνουμε:
· Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών Νόμων και διατάξεων. Καμιά αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας.
Παρά τη θέση μας αυτή, στην 77η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε., η παράταξή μας αποδέχθηκε να συμπεριληφθεί, ονομαστικά, στο διεκδικητικό πλαίσιο του κλάδου η κατάργηση των Νόμων Σιούφα – Ρέππα – Πετραλιά, για να διευκολύνουμε στη λήψη απόφασης για το διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο. Δυστυχώς, όμως, για μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες πλαίσιο δεν ψηφίστηκε.
· Καμιά μείωση των συντάξεων.
· Πλήρη σύνταξη των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας με 30/30.
· Αυτοδιαχείριση των Ταμείων. Η πλειοψηφία των διοικήσεων να ανήκει στους εργαζομένους.
· Επιστροφή όλων των κλεμμένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
· Κατάργηση της διάταξης του Ν.3029/02 για μείωση του ποσοστού της σύνταξης από 80% σε 70%.
· Κατάργηση της διάταξης του Ν.3147/03 που δεν επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να ασκήσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
· Ο εκπαιδευτικός να έχει δικαίωμα να εισπράξει τμήμα του εφάπαξ με τη συμπλήρωση συγκεκριμένου χρόνου υπηρεσίας, όπως ισχύει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
· Να θεμελιώνεται δικαίωμα συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια της υπηρεσίας, με κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.
· Να αυξηθεί το ποσό των δανείων, να μειωθούν επιτόκια και να απλουστευτούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη χορήγησή τους από το Ασφαλιστικά Ταμεία.
· Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη. Κατάργηση της εισφοράς για τα φάρμακα. Δωρεάν περίθαλψη για οδοντιατρικά και φυσιοθεραπεία. Δωρεάν χορήγηση γυαλιών οράσεως και φακών επαφής.
· Να καταργηθεί η εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για όσους δε συμπλήρωσαν 25 έτη υπηρεσίας μέχρι 31-12-1997.
· Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα τέκνα (αγόρια, κορίτσια) για όσο χρόνο παραμένουν άνεργα, ανύπαντρα ή σπουδάζουν ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
· Επέκταση και στο Δημόσιο καλύψεων που ισχύουν στο ΙΚΑ.
3. Προσχολική Αγωγή
Το νηπιαγωγείο είναι η βάση της κοινωνικοποίησης του παιδιού και ως εκ τούτου η σημασία και η σωστή εφαρμογή των προγραμμάτων λειτουργίας του είναι ιδιαίτερα σημαντική. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην προσχολική ηλικία και να γίνει υποχρεωτική η δίχρονη προσχολική αγωγή. Η υποχρεωτικότητα αυτή σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του κοινωνικού ρόλου του νηπιαγωγείου, το οποίο μέσα από ένα σύστημα απασχόλησης των νηπίων πέραν του κανονικού ωραρίου, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει –κατά προτεραιότητα– αποτελεσματικά, αποφασιστικά και τελεσίδικα το οξύτατο και δυσεπίλυτο πρόβλημα των εργαζομένων γονέων, σε αντιστοιχία πάντοτε με τις ανάγκες τους, ενώ ταυτόχρονα, με την εκπόνηση νέων προγραμμάτων, θα καταστεί δυνατή η αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Ο καθιερωμένος ήδη θεσμός των ολοήμερων νηπιαγωγείων, θα δώσει προοδευτικά τη δυνατότητα, ώστε η προσχολική αγωγή, όχι μόνο να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές και κοινωνικές απαιτήσεις, αλλά και να συμβάλει ενδεχομένως θετικά στο επίσης οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.
Αναλυτικά διεκδικούμε:
· Ενιαίο δεκατετράχρονο εκπαιδευτικό σχεδιασμό για όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο – Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο).
· Η φοίτηση των νηπίων ηλικίας 4 έως 6 ετών στα Νηπιαγωγεία να γίνει υποχρεωτική.
· Σε συγκροτήματα που λειτουργούν από τρία (3) τμήματα νηπιαγωγείων, να ιδρύονται πολυθέσιες μονάδες Νηπιαγωγείων και να ορίζονται σε αυτά διευθυντές. Να τροποποιηθεί προς την κατεύθυνση αυτή το σχετικό άρθρο του Νόμου 1566/85.
· Οι προϊστάμενοι των Νηπιαγωγείων να επιλέγονται με τα ίδια κριτήρια που επιλέγονται και οι Δ/ντές των Δημοτικών Σχολείων.
· Για την αντιμετώπιση της ιδιαιτερότητας των εργασιακών συνθηκών στα νηπιαγωγεία ολοήμερης λειτουργίας, να παρέχονται ειδικά κίνητρα στους νηπιαγωγούς που εργάζονται σ’ αυτά. Τα ολοήμερα τμήματα να έχουν το πολύ 15 μαθητές.
· Να γίνει μείωση του αριθμού των νηπίων σε 20 ανά τμήμα στα κλασικά.
· Να καθιερωθεί και στο νηπιαγωγείο για κάθε τομέα δραστηριοτήτων και ένα βιβλίο.
· Να αντιμετωπιστεί άμεσα το οξύτατο κτιριακό πρόβλημα των Νηπιαγωγείων. Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές για τα ολοήμερα νηπιαγωγεία.
· Πλήρη εξοπλισμό των Νηπιαγωγείων με το απαραίτητο υλικό.
· Να καταργηθούν άμεσα οι διατάξεις που δεν επιτρέπουν στους Νηπιαγωγούς να καταλαμβάνουν τη θέση του Προϊσταμένου εκπαιδευτικών θεμάτων.
· Να αυξηθούν οι θέσεις Σχολικών Συμβούλων Νηπιαγωγών. Κάθε Νομός να έχει τουλάχιστον μια θέση.
· Να συγκροτηθεί επιτροπή Νηπιαγωγών σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο που θα λειτουργεί γνωμοδοτικά και θα ενημερώνει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για όλα τα επιμέρους προβλήματα του Νηπιαγωγείου (υποβιβασμοί, καταργήσεις, άλλα ειδικά θέματα της Προσχολικής Εκπαίδευσης).
· Άμεση κατάργηση της τροπολογίας του 3577/07, που δίνει τη δυνατότητα στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς να ιδρύουν τμήματα Νηπιαγωγείου.
· Άμεση ανάκληση της εγκυκλίου της 20ης Ιουλίου 2007 η οποία καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών, αυξάνοντας αυθαίρετα το ωράριο εργασίας τους.
· Θεσμοθέτηση διδακτικού ωραρίου Νηπιαγωγών με βάση τα χρόνια υπηρεσίας.
· Οι Διευθυντές των πολυθέσιων Νηπιαγωγείων να έχουν μειωμένο διδακτικό ωράριο.
· Στα πολυδύναμα Νηπιαγωγεία, ίδρυση μιας ακόμα οργανικής θέσης Νηπιαγωγού.
· Ίδρυση τμημάτων ένταξης σε πολυθέσια Νηπιαγωγεία.
· Να αναπροσαρμοστεί το επίδομα των Προϊσταμένων των 2-θέσιων Νηπιαγωγείων.
4. Επιλογή Στελεχών Εκπαίδευσης – Αξιολόγηση
α. Επιλογή Στελεχών
Το θέμα της αξιοκρατικής επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης έχει απασχολήσει πολλές φορές την παράταξη και τον κλάδο.
Η παράταξή μας είχε πάντα ως θέση της πως τα στελέχη εκπαίδευσης πρέπει να επιλέγονται με αντικειμενικά, μετρήσιμα και αξιοκρατικά κριτήρια. Είναι ξεκάθαρο για μας ότι οι θέσεις είναι διοικητικές και όχι πολιτικές.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., τόσο με τις επιλογές του 2004 όσο και μ’ αυτές του 2007, επιβεβαιώνει την πεποίθησή μας ότι αντιμετωπίζει το κράτος ως κομματικό της λάφυρο και την εκπαίδευση ως φέουδό της. Αφού ψήφισε έναν απαράδεκτο Νόμο (Ν.3467/05), με τον οποίο φωτογράφισε τα «προσόντα» των δικών της παιδιών, που είχε διορίσει το 2004, χρησιμοποίησε τη συνέντευξη για να καταπατήσει κάθε έννοια αξιοκρατίας, αναβιώνοντας μνήμες της περιόδου 90-93.
Εκατοντάδες είναι οι καταγγελίες που έφθασαν στη ΔΟΕ, τόσο από Συλλόγους όσο και από συναδέλφους οι οποίοι καρατομήθηκαν, στη διαδικασία της συνέντευξης.
Το 2ο Συνέδριο της παράταξης κρίνει, ότι στη σημερινή συγκυρία, πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα σύστημα επιλογής στελεχών εκπαίδευσης που θα είναι, καταρχήν, αντικειμενικό και μετρήσιμο. Πρέπει να γίνουμε αξιόπιστοι στους συναδέλφους της βάσης, πως όλοι, ανάλογα με τα προσόντα τους έχουν τη δυνατότητα επιλογής και κατάληψης συγκεκριμένης θέσης στελέχους και όχι ανάλογα με τις κομματικές ή συνδικαλιστικές προτιμήσεις τους.
Το 2ο Συνέδριο της παράταξης αφού έλαβε υπόψη του όλη την εμπειρία των τελευταίων χρόνων αποφάσισε:
1) Η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης (περιφερειακός Δ/ντής Π.Ε. και Δ.Ε., Δ/ντής Εκπαίδευσης, Σχολικός Σύμβουλος, Προϊστάμενος Γραφείου, Δ/ντής Σχολείου, Υποδιευθυντής κλπ.) γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια. Το συνέδριο εκτιμά ότι πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης, του κομματισμού και των συνδικαλιστικών παρατάξεων, σε όλα τα επίπεδα.
2) Η επιλογή στελεχών Εκπαίδευσης γίνεται από Συμβούλιο Επιλογής με μικτό σύστημα κριτηρίων ως εξής: (τα ποσοστά που αναφέρονται είναι ενδεικτικά)
· 50% με βάση τα αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια του κάθε υποψηφίου (επιστημονικά προσόντα, χρόνια υπηρεσίας κλπ.).
· 40% με βάση αξιολογική διαδικασία σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.
· 10% με βάση τη συνέντευξη ενώπιον του συμβουλίου επιλογής. Η συνέντευξη διεξάγεται με ερωτήσεις συγκεκριμένες μέσα από τράπεζα ερωτήσεων και τηρούνται πρακτικά.
Η διαδικασία της συνέντευξης προηγείται της αξιολογικής διαδικασίας.
3) Άμεση κατάργηση του Ν. 3467/05 και των αποτελεσμάτων του. Θεσμοθέτηση ενός νέου αξιοκρατικού συστήματος επιλογής, με βάση την παραπάνω πρότασή μας.
4) Η Επιλογή των προϊσταμένων Γραφείων γίνεται από τα ΑΠΥΣΠΕ της χώρας (πρόβλεψη που υπήρχε στο Ν.2986/02).
5) Η θητεία των στελεχών είναι τετραετής. Όποιος επιλέγεται στο ενδιάμεσο κατέχει τη θέση για το υπόλοιπο της θητείας. Οι πίνακες ισχύουν για μια τετραετία.
6) Το συνέδριο αποφάσισε να πραγματοποιηθεί ειδική ημερίδα της παράταξης για το θέμα, έτσι ώστε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένο σχέδιο επιλογής στελεχών εκπαίδευσης.
β. Αξιολόγηση
Για να φτάσουμε στο ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο θα πρέπει το τελευταίο να κερδίσει την κοινωνία. Τα προγράμματα σπουδών να έχουν αναφορά στις τοπικές και κοινωνικές συνθήκες. Το εκπαιδευτικό έργο να κερδίσει εκπαιδευτικούς (όταν μετέχουν και οι ίδιοι στο σχεδιασμό του και παίρνουν πρωτοβουλίες γι’ αυτό), μαθητές (γιατί δε θα είναι ξεκομμένο από αυτούς), γονείς (όταν θα αισθάνονται ικανοποίηση από τις πρωτοβουλίες, τους στόχους και τις αναφορές του στις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες).
Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στη λογική της κοινωνικής λογοδοσίας, του κοινωνικού ελέγχου και της διαφάνειας της λειτουργίας του Σχολείου, μπορεί να αποτελέσει μια από τις πιο βασικές συνιστώσες του ανοίγματος του Σχολείου στην κοινωνία.
Με τον όρο "αξιολόγηση" εννοούμε τη διαδικασία που οδηγεί στην α) ανάδειξη θετικών όψεων συγκεκριμένων εκπαιδευτικών δράσεων αλλά και τη μελέτη σχετικών αδυναμιών, β) την ιεράρχηση αναγκών και γ) το σχεδιασμό στοχευμένου χαρακτήρα παρεμβάσεων. Έτσι η αξιολόγηση μπορεί να διαμορφώσει αφ' εαυτής τους όρους σύνδεσης και εμπέδωσης μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο Σχολείο και τον κοινωνικό του περίγυρο.
Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της κινητοποίησης και της συλλογικής δέσμευσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας, η οποία με βάση το μοντέλο που προτείνεται, είναι συνυπεύθυνη για ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του Σχολείου, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης στόχων κοινά αποφασισμένων έπειτα από διεξοδική ανάλυση και αποτύπωση της κατάστασης. Με τον τρόπο αυτό η λειτουργία του Σχολείου και τα προβλήματά του, παύουν να αποτελούν πεδίο άγονων αντιπαραθέσεων και μετάθεσης ευθυνών ανάμεσα σε Πολιτεία, Εκπαιδευτικούς, Μαθητές και Γονείς και γίνονται πεδίο σύγκλισης, κοινωνικής διαβούλευσης και συνεργασίας όλων με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει μία αυξανόμενη τάση για την υιοθέτηση συστημάτων αυτοαξιολόγησης.
Η εφαρμογή οποιουδήποτε συστήματος αξιολόγησης θα πρέπει να δίνει έμφαση στην ανάπτυξη και την πρόοδο του σχολείου και όχι στον έλεγχο. Η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Αντίθετα, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία ή μη του εκπαιδευτικού έργου, όπως οι παιδαγωγικές μέθοδοι, το εκπαιδευτικό κλίμα στην τάξη ή στο σχολείο γενικότερα, τα σχολικά βιβλία αλλά και παράγοντες που έχουν να κάνουν με τους μαθητές, όπως η κοινωνική τους προέλευση, η οικογενειακή κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας κ.λ.π..
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο χώρο του σχολείου εμπεριέχουν στοιχεία αυταρχισμού και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών αλλά και αναπαραγωγής του κυρίαρχου ιδεολογικού και κοινωνικού μοντέλου.
Ειδικότερα, όσον αφορά την αυτοαξιολόγηση είναι αποδεκτά τα παρακάτω:
1. ‑Η αυτοαξιολόγηση θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής.
2. ‑Τα σχολεία θα πρέπει να αφεθούν ελεύθερα να αναπτύξουν τα δικά τους εργαλεία αυτοαξιολόγησης, αν όχι και τους δείκτες. Σημαντική θεωρείται η ανάπτυξη από τα σχολεία των δικών τους προγραμμάτων δράσης.
3. ‑Η αυτοαξιολόγηση θα πρέπει να εξελιχθεί σε συνήθη πρακτική των εκπαιδευτικών ως επαγγελματιών. Θα πρέπει να διαρκεί όλη τη χρονιά, μετά το πέρας της οποίας η συνέχισή της θα εξασφαλίζεται μέσω κατάλληλου μηχανισμού ανατροφοδότησης από τους αρμόδιους φορείς.
4. ‑Θα πρέπει να εξασφαλίζεται το κύρος της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης μέσω εξωτερικού μηχανισμού που θα περιλαμβάνει και αξιολόγηση των αξιολογητών.
Κατά την αρχική περίοδο εφαρμογής της αξιολόγησης, όταν μάλιστα αυτή επιχειρείται ύστερα από απουσία δεκαετιών, να αρχίσει αξιολογική διαδικασία κινούμενη προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης κριτηρίων για την αξιοκρατική κατάληψη θέσης στελέχους, του εντοπισμού αρνητικού έργου κ.λ.π. περιπτώσεις, που, εκτός της προτεραιότητάς τους, κρίνονται ως υπεραρκετές να καλύψουν τις δυνατότητες για μεγάλη περίοδο, του οποιουδήποτε άρτιου αξιολογικού μηχανισμού.
Αναλυτικότερα η αξιολόγηση αφορά:
• ‑Εκείνους που επιθυμούν να καταλάβουν θέση στελέχους (Δ/ντής, Υποδιευθυντής σχολείου, Προϊστάμενος Γραφείου, Σχολικός Σύμβουλος κ.λπ.).
• ‑Εκείνους που επιθυμούν να αποσπαστούν σε θέσεις υψηλής ζήτησης (π.χ. πρότυπα σχολεία εξωτερικού κ.ά.).
• ‑Τις περιπτώσεις αρνητικού έργου.
• ‑Όσους το επιθυμούν ύστερα από αίτησή τους.
Προϋποθέσεις για την επιτυχή εφαρμογή της αξιολόγησης.
• ‑Όλοι οι εκπαιδευτικοί ενημερώνονται μέσα από επιμορφωτικά σεμινάρια για τον τρόπο και τις μεθόδους αυτοαξιολόγησης για το παρασχεθέν εκπαιδευτικό έργο σε σχέση με το ζητούμενο από τα Αναλυτικά Προγράμματα.
• ‑Πέρα από τον κάθε εκπαιδευτικό ατομικά, σημαντικό ρόλο παίζει ο Σύλλογος Διδασκόντων, ο οποίος σε ειδική συνεδρίαση συζητά τις ατομικές αξιολογικές εκθέσεις των μελών του και συντάσσει αξιολογική έκθεση για τη σχολική μονάδα συνολικά, αιτιολογώντας πλήρως τα συμπεράσματά του και προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις για προβλήματα και ελλείψεις που ενδεχομένως υπάρχουν. Ανάλογη διαδικασία επαναλαμβάνεται σε επίπεδο Δήμου, Νομαρχίας, Περιφέρειας, Χώρας.
• ‑Να καθορίζεται κατά περίπτωση, το ακριβές περιεχόμενο της αξιολόγησης, μέσω συγκεκριμένων δεικτών, ώστε ο υποψήφιος να γνωρίζει με σαφήνεια και με, όση γίνεται, μετρήσιμη δυνατότητα, το ζητούμενο. Για το σκοπό αυτό τα κριτήρια πρέπει να είναι γενικά, δημόσια και κατανοητά.
Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή Αξιολόγησης – Χειραγώγησης.
Η προσπάθεια εφαρμογής της αξιολόγησης από τα ήδη υπηρετούντα στελέχη της εκπαίδευσης θα βρει απέναντι την παράταξή μας και ολόκληρο τον κλάδο.
5. Αποκέντρωση και Εκπαίδευση
Η χώρα μας διαθέτει ένα από τα πιο συγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα, το οποίο, μάλιστα, βρίσκεται σε αδιαμφισβήτητη κρίση. Ένα σύστημα ακριβό για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, παρά τη συνταγματική πρόβλεψη για «δωρεάν παιδεία». Ένα σύστημα που δεν είναι σε θέση ούτε να παρακολουθήσει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, αλλά και ούτε να δώσει σύγχρονη μόρφωση και κουλτούρα στη νέα γενιά.
Το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον απαιτεί την προσαρμογή στις ραγδαίες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί όμως να έλθει παρά μόνο από ένα εκπαιδευτικό σύστημα επιπέδου που θα δίνει ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες σε όλους. Διαφορετικά πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε σε μια δύσκολα αντιμετωπίσιμη κατάσταση ενός νέου, τεχνολογικού, αυτή τη φορά αναλφαβητισμού, που θα οδηγεί στην περιθωριοποίηση μεγάλες ομάδες ανθρώπων, με πρωτοφανείς αποτρόπαιες κοινωνικές συνέπειες.
Η μόνη, δυνατή, απάντηση της χώρας μας πρέπει να είναι η επένδυση στη γνώση, που θ’ αποτελέσει και το πιο ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για το σήμερα και το αύριο του τόπου και των πολιτών, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Η επένδυση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν το σχολείο ανοίξει στην κοινωνία και τις ανάγκες της, μόνο όταν μπορεί να παίρνει αποφάσεις το ίδιο, όταν θα είναι σε θέση να προσφέρει σε όλες τις βαθμίδες, μόρφωση, καλλιέργεια, κουλτούρα, δημοκρατική και ανθρωπιστική κοινωνική συνείδηση.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για την Αποκέντρωση της Εκπαίδευσης. Ο τρόπος όμως, με τον οποίο αντιλαμβάνεται καθένας (ΥΠ.Ε.Π.Θ., κόμματα, Ο.Τ.Α.) τον όρο αποκέντρωση είναι διαφορετικός.
Ο κλάδος μας στις αποφάσεις του ορίζει τα εξής: «Ως αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος νοείται η αποκέντρωση πρωτοβουλιών, δραστηριοτήτων και αρμοδιοτήτων, που στόχο έχουν να αναδείξουν τη δυναμογόνο δράση του σχολείου ως ζωντανού οργανισμού, ανοιχτού στην κοινωνία, τον άνθρωπο, τη ζωή, και ικανού να αναβαθμίσει με τη δυναμική του την πολύπλευρη ανάπτυξη της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας και, συγχρόνως, να προσφέρει στην ίδια την κοινωνία πολίτες ελεύθερους, υπεύθυνους, δημοκρατικούς, κριτικά σκεπτόμενους και κοινωνικά συμμέτοχους.»
Το να λειτουργήσει – τουλάχιστον γραφειοκρατικά – ένα διοικητικό πυραμιδικό σύστημα, ίσως, είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να φτάσει η αποκέντρωση στο ίδιο το σχολείο. Να ανοίξει το σχολείο στην κοινωνία και η κοινωνία να πλησιάσει το σχολείο. Καμιά καινοτομία δεν μπορεί να πετύχει αν επιβληθεί από τα πάνω αν δεν την αποδεχτούν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς. Θα πρέπει, λοιπόν, να διαμορφωθούν πολιτικές για την εκπαίδευση που θα είναι αποτέλεσμα διεργασιών κοινωνικής διαβούλευσης και όχι κεντρικά και από τα πάνω σχεδιασμένων, όπως συμβαίνει σήμερα. Η διαβούλευση και οι σχετικές αποφάσεις θα αφορούν:
• ‑Τον καθορισμό μέρους των προγραμμάτων σπουδών (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την τοπική διάσταση όπως π.χ. τοπική ιστορία, μαθήματα συνδεδεμένα με ιδιαιτερότητες του τοπικού φυσικού περιβάλλοντος ή της τοπικής παραγωγικής βάσης), ώστε να διασυνδέουν τους μαθητές με την κοινωνία και τις δραστηριότητές της και την ταυτόχρονη απόκτηση δεξιοτήτων,
• ‑Την επιλογή του εκπαιδευτικού υλικού (επιλογή εγχειριδίων από εγκεκριμένο κατάλογο και ελεύθερη επιλογή για τη βιβλιοθήκη του Σχολείου) και των κατάλληλων παιδαγωγικών προσεγγίσεων.
Στο πλαίσιο αυτό ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να αναδειχθεί σε βασικό όργανο παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής δραστηριότητας, έκφραση της συλλογικότητας και της συμμετοχικής λειτουργίας του σχολείου. Στην προώθηση και υλοποίηση όλων αυτών, θα βοηθήσει σημαντικά η συμμετοχή των τοπικών εκπαιδευτικών φορέων, των ειδικών σε θέματα επιστημονικών παιδαγωγικών προσεγγίσεων και μελετητών ειδικών θεμάτων.
Η οργανωτική και λειτουργική εμπλοκή και άλλων φορέων, θα γίνει με σαφώς προσδιορισμένο πλαίσιο ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Κυρίαρχη, όμως, θα είναι η παρουσία των φορέων Εκπαίδευσης. Ακόμη, τα περιφερειακά αποκεντρωμένα επιστημονικά, παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά κέντρα, μπορούν να ενεργοποιηθούν και να λειτουργήσουν με ουσιαστικές αρμοδιότητες σε επίπεδο Νομών ή ευρύτερης περιφέρειας.
Η νέα αντίληψη για το σχολείο στην υπηρεσία της τοπικής κοινωνίας θέλει το κάθε σχολείο να μετατραπεί από κλειστή δομή, που εξυπηρετεί μόνο για μερικές ώρες της ημέρας τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, σε τοπικό πολυδύναμο κέντρο γνώσης, με εργαστήρια, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτισμού, αθλητικές υποδομές, κ.λ.π. Το κέντρο αυτό θα μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες για πολιτισμό και δια – βίου εκπαίδευση της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας.
Τελικός στόχος είναι να συσπειρωθούν οι τοπικές κοινωνίες γύρω από το σχολείο, να το χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες (προγράμματα επιμόρφωσης, ενημερωτικές διαλέξεις, αναψυχή, πολιτισμός, άθληση). Με αυτό τον τρόπο μπορεί το σχολείο να γίνει καταλύτης στην επανασύνδεση του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού των σύγχρονων αστικών πολεοδομικών συγκροτημάτων, αλλά και στην αποτελμάτωση των μικρότερων κοινωνιών της περιφέρειας.
Επειδή, τόσο η ΕΣΑΚ/Σ όσο και οι ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση σ’ αυτό το θέμα, επισημαίνουμε τα εξής:
· Η παράταξή μας είναι υπέρ της αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων προς την περιφέρεια και κυρίως προς τη σχολική μονάδα και την εκπαιδευτική κοινότητα (π.χ. αποκεντρωμένο Π.Ι. και στις 13 περιφ. της χώρας, επιλογή προϊσταμένων Γραφείων από τα ΑΠΥΣΠΕ, κλπ).
· Η αποκέντρωση, σε καμιά περίπτωση, δεν θα θίγει τον ενιαίο Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
· Σε καμιά περίπτωση η αποκέντρωση δεν μπορεί να σημαίνει την υπαγωγή των σχολείων στους Οργανισμούς Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.
· Επισημαίνουμε, επίσης, πως σε καμιά του θέση ο πολιτικός μας φορέας δεν προτείνει την υπαγωγή των σχολείων στους Δήμους και στις Νομαρχίες. Οι Ν.2218 και 2240/94 που αναφέρονται στην αποκέντρωση εξαιρούν το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Μάλιστα η προσπάθεια παρέμβασης στην εκπαίδευση που έκανε ο τότε Νομάρχης Βοιωτίας ακυρώθηκε με την υπ. αριθμ.2592/99 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο προσέφυγε η Ομοσπονδία μας.
6. Ολοήμερο Σχολείο
Από τη μέχρι τώρα εμπειρία λειτουργίας των διάφορων τύπων Ολοήμερου Σχολείου, παρά τα πολλά προβλήματα που παρατηρούνται, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το νέο σχολείο είναι προς την κατεύθυνση του Ολοήμερου. Για να μπορέσει όμως να είναι λειτουργικό, και να εξυπηρετεί πρώτα και πάνω απ’ όλα όλους τους μαθητές χωρίς αποκλεισμούς, διεκδικούμε:
· Κτηριακή υποδομή που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του νέου τύπου σχολείου. Ακόμη δεν έχουμε δει από τον Ο.Σ.Κ. δείγματα ότι τα νέα διδακτήρια είναι προσανατολισμένα προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να καλύπτονται οι στοιχειώδεις ανάγκες των μαθητών για αίθουσες διδασκαλίας, ξεκούρασης των μικρότερων μαθητών και σίτισης.
· Για τη σίτιση ειδικότερα ζητούμε μια κεντρική (υπό την επίβλεψη της Πολιτείας) διαχείριση τροφοδοσίας και βοηθητικό προσωπικό μόνιμο και όχι μέσα από τα προγράμματα stage.
· Yλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα (υπολογιστές-μουσικά όργανα-αθλητικό-εικαστικό υλικό-ξενόγλωσσα βιβλία) που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του Ολοήμερου.
· Αναλυτικά προγράμματα που θα αντιμετωπίζουν ενιαία τα αντικείμενα μάθησης των παιδιών, για να αποτελεί ο απογευματινός κύκλος αναπόσπαστο κομμάτι του πρωινού.
· Η προετοιμασία των μαθητών για την επόμενη μέρα να καλύπτει τις ανάγκες του μαθητή ώστε να μην επιβαρύνεται με εργασία στο σπίτι. Η σάκα του μαθητή του Ολοήμερου σχολείου να παραμένει στο σχολείο. Για να συμβεί αυτό πρέπει η ύλη των μαθημάτων για την επόμενη ημέρα να είναι τέτοια ώστε να μπορούν οι μαθητές να τη διεκπεραιώνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα και τα τμήματα να είναι ολιγομελή στα πρότυπα των Ολιγοθέσιων σχολείων, ώστε η προετοιμασία να είναι ουσιαστική και να εφαρμόζεται η ενισχυτική διδασκαλία. Θα δίνει έτσι απαντήσεις στη σχολική αποτυχία, παίρνοντας ουσιαστικά μέτρα στήριξης των μαθητών πριν αυτή καταστεί μη αναστρέψιμη. Θα αντιμετωπίσει, επίσης αποτελεσματικά την παραπαιδεία, προσφέροντας ιδιαίτερο χρόνο ουσιαστικής προετοιμασίας του μαθητή για την επόμενη μέρα, ξένη γλώσσα η οποία μέσα στο σχολείο θα είναι αρκετή για να καταλήξει σε τίτλο επάρκειας, αθλητικές δραστηριότητες που θα ικανοποιούν τα ταλέντα και τις δεξιότητες των μαθητών, ενώ παράλληλα θα προβλέπει δραστηριότητες για την ανάπτυξη της αισθητικής και μουσικής του καλλιέργειας.
· Οι συνάδελφοι των ειδικών μαθημάτων να έχουν αποδεδειγμένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια στη μάθηση μικρών μαθητών και να αποτελούν μόνιμο προσωπικό των σχολείων.
· Όπου είναι δυνατόν να αναλάβουν και να διδάξουν δάσκαλοι τα αντικείμενα για τα οποία δε χρειάζονται ειδικότητες και κατέχουν οι ίδιοι βασικές γνώσεις, (π.χ. πληροφορική, θέατρο, χορός, εικαστικά κλπ.).
· Το μάθημα της Πληροφορικής να διδάσκεται βάσει αναλυτικού προγράμματος προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών με κατάλληλο λογισμικό υλικό. Σε κάθε περίπτωση ο συνάδελφος Π.Ε.20 θα πρέπει να ξέρει τι διδάχτηκε την προηγούμενη χρονιά ο μαθητής.
· Να διαφυλαχθεί ο πρωτεύων λόγος ύπαρξης του Ολοήμερου Σχολείου που δεν είναι άλλος από την παιδαγωγική αποστολή του, η οποία όμως-παράλληλα- απαντάει και σε κοινωνικά αιτήματα. Το τελευταίο όμως να παραμένει πάντα αποτέλεσμα του πρώτου. Επεκτάσεις του ωραρίου, που έγιναν τη φετινή σχολική χρονιά, όταν δε στηρίζονται σε παιδαγωγικά συμπεράσματα για την παραμονή των μαθητών από τις 7:00 έως τις 17:00 ή και αργότερα μάλλον δείχνει το αντίθετο.
· Να τοποθετηθεί δεύτερος υποδιευθυντής-υπεύθυνος Ολοήμερου στα 10/θεσια σχολεία και πάνω.
· Η ώρα σίτισης και ξεκούρασης (14:00-14:40) να λαμβάνεται ως διδακτική, όταν ο αριθμός των μαθητών είναι πάνω από 50, όχι μόνο για τον υπεύθυνο του Ολοήμερου αλλά και για τον δεύτερο εκπαιδευτικό του Ολοήμερου.
· Nα διασφαλιστεί το ωράριο των εκπαιδευτικών, να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί, κυρίως στη διαθεματική προσέγγιση της γνώσης και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνεργάζονται οι διαφορετικές ειδικότητες του Ο.Σ και να δοθούν κίνητρα σ’ αυτούς που εργάζονται στα Ολοήμερα.
· Εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία ως Ολοήμερα, σε πλήρη ανάπτυξη, δε χρειάζεται να υποβαθμίζεται ο θεσμός με βιαστικές επεκτάσεις, που μόνο απαξίωση επιφέρουν.
Τέλος, το 2ο Συνέδριο, επίσης, αποφάσισε: Να δημιουργηθούν από το Πανελλαδικό Συμβούλιο, ομάδες εργασίας από εκπαιδευτικούς- πανεπιστημιακούς- ΙΠΕΜ-ΔΟΕ, οι οποίες, αξιοποιώντας και την έρευνα του ΙΠΕΜ-ΔΟΕ, που έγινε σε γονείς και εκ/κούς και παρουσιάστηκε στις 26/5/08 στα Γιάννενα, θα διαμορφώσουν ένα εμπεριστατωμένο μοντέλο λειτουργίας του Ολοήμερου με συγκεκριμένες προτάσεις για το εκπαιδευτικό περιεχόμενο, τα αναλυτικά προγράμματα, τις εναλλακτικές διδακτικές μεθόδους, το ωρολόγιο πρόγραμμα.
7. Δαπάνες για την Παιδεία
Η άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5%, τουλάχιστον, του ΑΕΠ αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Επιβάλλεται, επίσης, να γίνει ορθολογική κατανομή των πόρων του 2ου και 3ου ΕΠΕΑΕΚ. Κυρίως να διατεθούν σε προγράμματα σχολικής στέγης και εκπαιδευτικών μέσων, καθώς και σε προγράμματα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών της Π.Ε.
8. Επιμόρφωση - Μετεκπαίδευση
Η συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, με πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό, απουσιάζει παντελώς από την εκπαίδευση. Η επιμόρφωση γίνεται αποσπασματικά με χρήματα από την Ε.Ε. και αφορά ελάχιστους εκπαιδευτικούς.
Ο ΟΕΠΕΚ (Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών), που ιδρύθηκε με τη σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, δεν επιτελεί ακόμη τον ουσιαστικό του ρόλο.
Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι για μας καθοριστικής σημασίας ζήτημα. Η επιμόρφωση αφορά, κυρίως, στην αλλαγή της καθημερινότητας του σχολείου καθώς και στη φυσιογνωμία και το ρόλο που αυτό θα διαδραματίσει στην κοινωνία του μέλλοντος. Πρέπει να είναι συνεχής, εξακτινωμένη, κοντά στα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτικών.
Διεκδικούμε:
· Εισαγωγική επιμόρφωση, που θα απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς, που για πρώτη φορά πρόκειται να αναλάβουν υπεύθυνα μια τάξη και θα επιδιώκει τον προσανατολισμό τους στη σχολική πράξη και πραγματικότητα με έμφαση στη διδακτική των μαθημάτων, στην οργάνωση της σχολικής ζωής, στη λειτουργία του σχολείου και των παραγόντων που το συλλειτουργούν. Η επιμόρφωση αυτή θα αρχίζει και θα ολοκληρώνεται κατά το πρώτο έτος του διορισμού τους και θα διέρχεται από τρεις φάσεις.
· Περιοδική επιμόρφωση, που θα στοχεύει στη διαρκή βελτίωση της διδακτικής ικανότητας των εκπαιδευτικών και θα εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους. Πιο συγκεκριμένα, η επιμόρφωση θα γίνεται τρεις φορές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του εκπαιδευτικού. Την πρώτη φορά μεταξύ του 7ου και του 14ου έτους υπηρεσίας, τη δεύτερη μεταξύ του 15ου και του 22ου και την τρίτη φορά μεταξύ του 22ου και του 29ου. Η χρονική διάρκεια των προγραμμάτων καλύπτει ένα έτος ακαδημαϊκού πανεπιστημιακού προγράμματος μαθημάτων και πραγματοποιείται στο διάστημα Σεπτέμβριος – Ιούνιος και γίνεται με πλήρη απαλλαγή των εκπαιδευτικών από τα διδακτικά τους καθήκοντα. Με την περιοδική επιμόρφωση οι εκπαιδευτικοί εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, ενημερώνονται για την επιστήμη τους και τις νέες παιδαγωγικές τάσεις, καλλιεργούν και αναπτύσσουν τις παιδαγωγικές τους ικανότητες, ανταλλάσουν απόψεις, αντλούν εμπειρίες γύρω από τη σχολική πράξη, ανανεώνουν τα ενδιαφέροντά τους. Το περιεχόμενο του προγράμματος περιλαμβάνει κορμό υποχρεωτικών μαθημάτων και κατ’ επιλογή, είναι ευέλικτο και προσαρμόζεται πάντοτε στις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών.
· Ενδοσχολική επιμόρφωση. Τα προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης απευθύνονται στους εκπαιδευτικούς κάθε σχολικής μονάδας ή και συνεργαζόμενων σχολικών μονάδων και χωρίζονται σε τέσσερα στάδια:
Πρώτη φάση: Πραγματοποιείται το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και στοχεύει να επιμορφώσει και να προετοιμάσει τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας για την καλύτερη εφαρμογή της στρατηγικής και του σχεδιασμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τη νέα χρονιά καθώς και για την επιτυχία των σκοπών και των στόχων που τίθενται.
Δεύτερη φάση: Πραγματοποιείται το μήνα Νοέμβριο και για μια εβδομάδα. Στο πλαίσιο αυτής της επιμορφωτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας οι εκπαιδευτικοί αποτιμούν τη μέχρι τώρα πορεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και επιμορφώνονται σχετικά με τις όποιες εκπαιδευτικές αλλαγές πρέπει να γίνουν ή σε όποια νέα δεδομένα έχουν προκύψει στον προγραμματισμό και την υλοποίηση του εκπαιδευτικού έργου.
Τρίτη φάση: Πραγματοποιείται το μήνα Μάρτιο με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που πραγματοποείται η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου το μήνα Νοέμβριο και η σχετική επιμορφωτική διαδικασία.
Τέταρτη φάση: Πραγματοποιείται με τη λήξη των μαθημάτων (16-20 Ιουνίου) και στοχεύει στη συνολική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου με στόχο τη βελτίωσή του.
Στις σχολικές μονάδες που εφαρμόζονται προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης να προβλέπονται οικονομικές παροχές από το ΥΠΕΠΘ έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα σ’αυτές να οργανώνουν με επιτυχία τα προγράμματα. Να υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα να υλοποιούνται προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης εκτός ωραρίου με οικονομική αποζημίωση των εκπαιδευτικών.
β. Μετεκπαίδευση
Υπάρχει ανάγκη αναβάθμισης της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα προτείνουμε:
· Να ιδρυθούν Διδασκαλεία μετ/σης και στα υπόλοιπα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας (όπως προβλέπει ο Ν.2327/95), όπου θα μετεκπαιδεύονται και οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων.
· Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. να ενθαρρύνει, στηρίζοντας με κάθε τρόπο, (οικονομική ενίσχυση, Διδακτικό Προσωπικό με μόνιμα μέλη ΔΕΠ, υλικοτεχνική υποδομή κ.α.) τα Π.Τ. προς την κατεύθυνση αυτή.
· Η μετ/ση να διατηρήσει και να διευρύνει το μαζικό της χαρακτήρα με αύξηση του αριθμού των εισαγομένων στα διδασκαλεία αλλά και με ουσιαστική συμμετοχή των μετεκπαιδευόμενων στην κατάρτιση των προγραμμάτων.
· Η μετ/ση να παραμείνει μία και ενιαία, τόσο για τους πτυχιούχους Π.Α., όσο και για τους πτυχιούχους Π.Τ. και να αποτελεί ενδοϋπηρεσιακή υπόθεση δηλαδή να είναι δικαίωμα των εν ενεργεία Εκπ/κών.
· Να δίνεται η δυνατότητα στα πλαίσια των μαθημάτων που διδάσκονται οι μετ/νοι, για έρευνες, εργασίες και δραστηριότητες, με στόχο την παρέμβαση στην Εκπ/κή πράξη και την εφαρμογή καινοτόμων ιδεών στο χώρο της Εκπ/σης.
· Απαιτείται αναβάθμιση της μετ/σης, ως προς το επίπεδο των σπουδών με τη δημιουργία κατευθύνσεων (οργάνωση και Διοίκηση της Εκπ/σης – Ειδική Αγωγή – Νέες τεχνολογίες στην Εκπ/κη διαδικασία – Παιδαγωγική – Ψυχολογία).
· Η διαδικασία επιλογής των Εκπ/κών για τη μετ/ση να πραγματοποιείται με αδιάβλητο διαγωνισμό, με ευθύνη του ΥΠ.Ε.Π.Θ. σε συνεργασία με τα Π.Τ. τους τοπικούς Συλλόγους και τη Δ.Ο.Ε.
9. Ειδική Αγωγή
Οι θέσεις μας για την Ε.Α. θα πρέπει να εξετάζονται με ακρίβεια και αξιοποίηση των μέχρι τώρα δεδομένων:
Στο χώρο της Ε.Α. υπήρξαν θετικά βήματα ν. 2817/00 και αρνητικά με ψήφιση διατάξεων όπως π.χ. στο ν. 3194/03.
Η πραγματικότητα στις ΣΜΕΑ δεν γίνεται αντιληπτή από τους νομοθετούντες γιατί έχουν απομακρυνθεί από τη ζώσα πραγματικότητα και θέλουν να «βοηθήσουν» διαφόρους κλάδους εργαζομένων στην ΕΑ νομίζοντας έτσι ότι βοηθούν το υποκείμενο της ΕΑ : τα παιδιά.
Η πραγματικότητα στο χώρο της ΕΑ αποτυπώνει ότι στην Ελλάδα έχουν γίνει βήματα για την ανύψωση της παρεχόμενης ειδικής αγωγής και μάλιστα με την πραγματοποίηση σεμιναρίων 400 και 600 ωρών για την εξειδίκευση των εργαζομένων στην ειδική αγωγή. Η θεσμοθέτηση των ΚΔΑΥ και των ΕΕΕΕΚ (ν. 2817/00) είναι πρωτοποριακή ενέργεια που ανακουφίζει γονείς και παιδιά με αναπηρία ενώ η απουσία μετά το 22ο έτος ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, μηδενίζει την όποια προσπάθεια και μελαγχολεί εκ νέου τους γονείς.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί από την πρώτη της θητεία ότι θα φέρει προς ψήφιση νέο Νόμο για την Ειδική Αγωγή, το νομοσχέδιο που έχει συνταχθεί επί Υφυπουργίας κ. Καλού παραπέμφθηκε στις καλένδες.
Στο νόμο 3194/03 θεσμοθετείται η απαξίωση του πτυχίου του μετεκπαιδευόμενου ή κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου στην Ειδική Αγωγή εκπαιδευτικού, καθώς και εκείνου που έχει προϋπηρεσία σ’ αυτήν, προς όφελος πτυχιούχων άσχετων τμημάτων – π.χ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής – στους οποίους δίνεται η δυνατότητα από τον ίδιο νόμο να εργαστούν και ως Νοσηλευτές, ή και κατόχων μεταπτυχιακών στην Ειδική Αγωγή, των οποίων το κύριο πτυχίο τους είναι άσχετο με το λειτούργημα του εκπ/κού.
Προτείνουμε, για το άρθρο 2 παρ. 7 εδ. (δ) του Ν.3194/03, να τροποποιηθεί ως εξής:
αα) Τίτλο διετούς Πανεπιστημιακής μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή ή Πτυχίο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου της ημεδαπής (ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο της Αλλοδαπής) ή τίτλο Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ειδική Αγωγή .
ββ) Πτυχίο πανεπιστημίου της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο πανεπιστημίου της αλλοδαπής, και μεταπτυχιακές σπουδές με εξειδίκευση σε μια κατηγορία ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών.
Γγ) Πτυχίο πανεπιστημίου της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο και ισότιμο τίτλο πανεπιστημίου της αλλοδαπής και σεμινάριο εξειδίκευσης ή επιμόρφωσης στην Ειδική Αγωγή τουλάχιστον ετήσιας διάρκειας, που πραγματοποιήθηκαν από πανεπιστήμιο της ημεδαπής και πενταετή θητεία σε Σ.Μ.Ε.Α
Επίσης προτείνουμε :
· Την επαναφορά στο Κ.Υ.Σ.Π.Ε. και Π.Υ.Σ.Π.Ε. όλων των αρμοδιοτήτων θεμάτων υπηρεσιακής κατάστασης. Κατάργηση των Υ.Σ.Ε.Ε.Π. και Π.Υ.Σ.Ε.Ε.Π.
· Κατάργηση του εδ. (στ) της παρ. 7 του άρθρου 2 που αφορά διορισμό ή τοποθέτηση σε κενές θέσεις Κ.Δ.Α.Υ. μόνο επιτυχόντων του Α.Σ.Ε.Π.
Τροποποίηση του εδ. (ζ) της παρ. 7 του άρθρου 2 που αφορά τον ορισμό προϊσταμένου Κ.Δ.Α.Υ. έτσι ώστε Προϊστάμενος να ορίζεται μόνο εκπαιδευτικός….».
Διεκδικούμε
· Την αναβάθμιση των τμημάτων ένταξης και των θεσμών για τη στήριξη των παιδιών στο σπίτι
· Την οριοθέτηση των Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής με ξεκάθαρα ηλικιακά όρια
· Άμεση πρόβλεψη για Αναλυτικά Προγράμματα στην Ειδική Αγωγή.
· Ξεκάθαρους όρους μετάθεσης εκπαιδευτικού προσωπικού και ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού
· Ξεκάθαρους όρους απόσπασης στις ΣΜΕΑ (να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση αυτή τα εξειδικευμένα σεμινάρια ΕΠΕΑΕΚ που υλοποίησε το ΥΠ.Ε.Π.Θ. )
· Νέες θέσεις όλων των ειδικοτήτων εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού
· Στήριξη της λειτουργίας των ΚΔΑΥ με χορήγηση ουσιαστικών ¨εργαλείων¨ διάγνωσης και υποστήριξης
· Διορισμό στην ειδική εκπαίδευση των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας – τμήμα Ειδικής αγωγής
· Άμεσο καθορισμό καθηκοντολογίου και ωραρίου του Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού.
· Ουσιαστική στήριξη της λειτουργίας των ΕΕΕΕΚ με οργανικές θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού . Πρόβλεψη για επέκταση φοίτησης των ατόμων με αναπηρία σε εξειδικευμένες σχολικές μονάδες και μετά το 22ο έτος της ηλικίας τους.
· Οι εκπαιδευτικοί ΠΕ70 – ειδικής Αγωγής , να καταλαμβάνουν οργανική θέση στα ΕΕΕΕΚ κατ΄ αναλογία με τους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στα πλαίσια της ενιαίας αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών.
· Κατάργηση της ωρομισθίας και από τις Μονάδες Ειδικής Αγωγής.
· Την επαναφορά προκήρυξης για άμεση στελέχωση των ΣΜΕΑ με ειδικό εκπαιδευτικού και ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
· Διαβαθμισμένους τίτλους σπουδών
· Σύνδεση των μονάδων ειδικής αγωγής με την αγορά εργασίας.
10. Διορισμοί – Μεταθέσεις – Αποσπάσεις
α. Διορισμοί
Με τους αγώνες του κλάδου μας και κυρίως με την ανάπτυξη του ολοήμερου σχολείου πετύχαμε το διορισμό όλων των δασκάλων που αποφοιτούν σήμερα από τα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας. Για να μην υπάρξει αντίστοιχο πρόβλημα αδιοριστίας δασκάλων στο μέλλον προτείνουμε τον εξορθολογισμό του αριθμού των εισακτέων στα Π.Τ. της χώρας, σε συνδυασμό με τις ανάγκες που έχει η εκπαίδευση. Ουσιαστικά για τους δασκάλους ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ δεν έχει, πλέον, κανένα νόημα.
Μεγάλο πρόβλημα αδιοριστίας υπάρχει στους Νηπιαγωγούς και στις άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών.
Για την αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου και την αντιμετώπιση της αδιοριστίας προτείνουμε:
· Τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα (1:20)
· Τη διετή υποχρεωτική προσχολική αγωγή
· Την ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα όλων των παιδιών, που σήμερα είναι εκτός σχολείου
· Την πλήρη εφαρμογή του θεσμού του ολοήμερου δημοτικού σχολείου και νηπιαγωγείου
· Την εφαρμογή συστηματικής ενισχυτικής διδασκαλίας
· Την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (επιμόρφωση τρίμηνης, εξάμηνης ή και ετήσιας διάρκειας με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα).
· Τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών στα 30 χρόνια υπηρεσίας με πλήρη σύνταξη
· Την εφαρμογή προγραμμάτων καταπολέμησης του αναλφαβητισμού και εκπαίδευσης ενηλίκων
β. Μεταθέσεις – Αποσπάσεις
· Μεταθέσεις: Να τεθεί σε ισχύ νέο Προεδρικό Διάταγμα για τις μεταθέσεις. Να γίνει αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων.
· Αποσπάσεις: Να αντικειμενικοποιηθεί και να μοριοδοτηθεί το σύστημα αποσπάσεων με έμφαση στους κοινωνικούς λόγους και στους λόγους υγείας. Οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών σε οποιαδήποτε υπηρεσία να γίνονται από το ΚΥΣΠΕ, τα ΑΠΥΣΠΕ ή τα ΠΥΣΠΕ.
· Στα πενταμελή Υπηρεσιακά Συμβούλια ο κλάδος (ΚΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ) των εκπαιδευτικών να εκπροσωπείται από τρία αιρετά μέλη.
11. Ειδικότητες
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., υλοποιώντας απόφαση της 70ης Γ.Σ. του κλάδου πραγματοποίησε στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη του 2003 ημερίδα με θέμα: «Τα προβλήματα των ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση». Τα πορίσματα της ημερίδας έγιναν θέσεις του κλάδου. Τόσο η παράταξη μας όσο και η ΔΟΕ έδωσαν και δίνουν μάχη για την επίλυση των ιδιαίτερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ειδικότητες.
Για τις ειδικότητες προτείνουμε:
• Αύξηση των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
• Επέκταση του μαθήματος της Μουσικής στην Α' και Β' τάξη του Δημοτικού Σχολείου.
• Ισότιμη αντιμετώπιση των ειδικών μαθημάτων στη σύνταξη των ωρολογίων προγραμμάτων.
• Συνέχιση προγραμμάτων ολυμπιακής παιδείας.
• Μείωση ωραρίου των εκπαιδευτικών που μετακινούνται για εκτέλεση διδακτικού έργου σε άλλο σχολείο μακριά από την οργανική τους θέση.
• Καθιέρωση Θεατρικής Αγωγής στο αναλυτικό πρόγραμμα
• Ενίσχυση του θεσμού της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με επιμορφωτικά σεμινάρια στην περιφέρεια και στήριξη του Θεσμού Αγωγής Υγείας.
• Διδασκαλία από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων των αντίστοιχων μαθημάτων και στα ολιγοθέσια σχολεία.
• Δημιουργία και βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής στα δημοτικά σχολεία για την καλύτερη διδασκαλία των μαθημάτων φυσικής αγωγής, ξένης γλώσσας και καλλιτεχνικών μαθημάτων.
• Δυνατότητα απόσπασης και των ειδικοτήτων στα σχολεία του εξωτερικού.
• Αποζημίωση και εργασιακή κάλυψη των εκπαιδευτικών που μετακινούνται για εκτέλεση διδακτικού έργου σε άλλο σχολείο μακριά από την οργανική τους θέση.
• Μοριοδότηση και των σχολείων στα οποία γίνεται "συμπλήρωση ωραρίου".
• Πρόβλεψη και κάλυψη θέσεων μουσικών και γυμναστών στα σχολεία ειδικής αγωγής.
• Ίδρυση Γραφείου Φυσικής Αγωγής Π.Ε. σε κάθε Διοικητική Περιφέρεια.
• Επέκταση της Μετεκπαίδευσης των Διδασκαλείων στους συναδέλφους Ειδικοτήτων.
• Ίδρυση θέσεων Σχολικών Συμβούλων Ειδικοτήτων και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε αναλογία 1 προς 100 (1 Σχολικός Σύμβουλος προς 100 εκπαιδευτικούς συγκεκριμένης ειδικότητας). Στην περιφέρεια η αναλογία να είναι 1 προς 50. Να γίνει πλήρωση των θέσεων αυτών με επιλογή υποψήφιων εκπαιδευτικών της συγκεκριμένης ειδικότητας που ανήκουν οργανικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, και εφόσον δεν υπάρχουν υποψήφιοι, να γίνει η πλήρωση με μετάταξη από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
• Αναγνώριση ως εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας του χρόνου κατά τον οποίο γυμναστές εργάστηκαν σε σχολεία μέσω προγραμμάτων της Γ.Γ.Α. (περίοδος 86-89).
12. Κανονισμός Λειτουργίας Σχολείων
Από το 1985 που ψηφίστηκε ο νόμος 1566, μέχρι σήμερα, πολλά ζητήματα, που έχουν σχέση με τη διοίκηση και την οργάνωση της σχολικής μονάδας, δεν ρυθμίστηκαν επειδή δεν εκδόθηκαν ποτέ τα αντίστοιχα Προεδρικά Διατάγματα. Τα Π.Δ. (200/98, 201/98) για την οργάνωση των σχολείων αφήνουν πολλά κενά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα και τριβές μεταξύ των συναδέλφων.
Προτείνουμε:
Σήμερα είναι απαραίτητη η σύνταξη ενός κανονισμού λειτουργίας σχολείων που θα ενισχύει την αυτοδιοίκηση σε επίπεδο σχολικής μονάδας και θα οριοθετεί τις αρμοδιότητες των διαφόρων οργάνων σε τοπικό και Νομαρχιακό επίπεδο. Τα βασικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας σύγχρονος κανονισμός λειτουργίας Σχολείων είναι:
1. Η σαφής οριοθέτηση της ευθύνης των εκπαιδευτικών, χωρίς δυνατότητα παρερμηνείας, σε σχέση με την ασφάλεια των μαθητών και το ωράριο εργασίας, ιδιαίτερα στις περιοχές όπου οι μαθητές μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
2. Η αντιμετώπιση του ζητήματος της αναπλήρωσης των εκπαιδευτικών που απουσιάζουν για οποιοδήποτε λόγο από το σχολείο (κανονικές άδειες, αναρρωτικές, συνδικαλιστικές, κλπ.).
3. Η θεσμοθέτηση θέσης Υποδιευθυντή σε 6θέσια και πάνω σχολεία.
Προτείνουμε, επίσης, την κατάργηση του ισχύοντος καθηκοντολογίου.
13. Νέα βιβλία
Από το 2000-2001 έχουμε Νέα αναλυτικά προγράμματα και από το Σχολ. έτος 2006-2007 Νέα βιβλία στο Δημοτικό Σχολείο και στο Νηπιαγωγείο.
Η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, παρά το γεγονός ότι παρέλαβαν το 2004 σχεδόν ολοκληρωμένα τα Νέα Βιβλία, από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν ένα σχέδιο ομαλής εισαγωγής τους στο σχολείο.
Για τα νέα βιβλία:
· Δεν υπήρξε στάδιο πιλοτικής εφαρμογής τους, έτσι ώστε να επισημανθούν τα λάθη και οι αδυναμίες τους και να διορθωθούν πριν γενικευθεί η εφαρμογή τους.
· Υπήρξε παντελής απουσία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, οι οποίοι είδαν για πρώτη φορά τα νέα βιβλία μαζί με τους μαθητές, το Σεπτέμβρη του 2006.
Τα παραπάνω δημιούργησαν σύγχυση και αναταραχή τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές και στους γονείς.
Ο χειρισμός δε της «απόσυρσης» του βιβλίου της Ιστορίας από το νέο Υπουργό Παιδείας, τον περασμένο Σεπτέμβρη, ήταν εντελώς απαράδεκτος.
Προτάσεις:
1. Θα έπρεπε, πριν την εισαγωγή των νέων βιβλίων, να έχει προηγηθεί η αξιολόγηση των παλιών, δηλαδή πού πέτυχαν και πού απέτυχαν και η πολύτιμη αυτή γνώση να λειτουργήσει ως παρακαταθήκη για τα νέα. Οι πρωταγωνιστές της διδακτικής πράξης, οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, δε ρωτήθηκαν για το τι πρέπει να πληροί ένα σχολικό εγχειρίδιο.
2. Τα νέα βιβλία πρέπει να αξιολογηθούν, να εντοπιστούν οι αδυναμίες και οι δυσλειτουργίες, που αναμφίβολα υπάρχουν, μέσα από ποικίλες κριτικές προσεγγίσεις στις οποίες κυρίαρχος παράγοντας να είναι οι δυνατότητες διαχείρισης των νέων βιβλίων από τους άμεσα εμπλεκόμενους.(εκπαιδευτικούς –μαθητές/τριες). Θέση μας δεν είναι η απόσυρση των βιβλίων, αλλά η αξιολόγηση και η διόρθωσή τους από τους εκπαιδευτικούς της πράξης. Όποια, βέβαια, βιβλία δεν μπορούν να διορθωθούν, να αποσυρθούν.
3. Η υπάρχουσα ύλη είναι τεράστια, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των συγγραφέων, και είναι αυτή που πιέζει ως βραχνάς την εκπαιδευτική διαδικασία.
4. Είναι ανάγκη να υπάρξει μια ευρεία συζήτηση για το ποια γνώση είναι αναγκαία για τα παιδιά του δημοτικού.
Είναι βέβαιο ότι το κυνήγι της ύλης υπονομεύει τη διαθεματικότητα.
5. Πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στο πρόγραμμα σπουδών και στα εγχειρίδια καθώς το περιεχόμενό τους καθορίζεται από το πρόγραμμα. Η συζήτηση δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στο ζήτημα της επιμόρφωσης ή στις δυσλειτουργίες των νέων βιβλίων. Τα «μαθησιακά προβλήματα» δε λύνονται με την τεχνική αρτιότητα των βιβλίων. Έχουν κοινωνική αφετηρία, σχετίζονται με κοινωνικές διαδικασίες όπως είναι το ζήτημα του περιεχομένου του αναλυτικού προγράμματος.
Τα νέα προγράμματα ΔΕΠΣ, κάθε άλλο παρά ενιαία είναι καθώς οι βαθμίδες της πρωτοβάθμιας και της υποχρεωτικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι χωριστές.(παρατηρείται άλλωστε πρόβλημα στη μετάβαση από τη μια βαθμίδα στην άλλη). Δεν είναι, επίσης, διαθεματικά, καθώς θεμελιώνονται στη διδασκαλία χωριστών μαθημάτων , αλλά και γιατί δεν εντάσσονται σε ένα σχέδιο συνολικού μετασχηματισμού που θα αποβάλλει τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό στο σχολείο.
6. Με βάση αυτά τα συμπεράσματα, εκτιμούμε ότι το δημόσιο σχολείο πρέπει να έχει βιβλία και προγράμματα σπουδών που να μειώνουν τη σχολική αποτυχία και τις εκπαιδευτικές ανισότητες, να δομούν τη σκέψη των παιδιών ενώ να αναπτύσσουν παράλληλα τις κριτικές τους ικανότητες. Τα βιβλία αυτά να ευνοούν τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά με τους μαθητές μας για ολόπλευρη γνώση.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη τη δημιουργία βιβλιοθηκών και αναγνωστηρίων, σε κάθε σχολική μονάδα, όπου ο μαθητής, πέρα από τη μονομέρεια του ενός βιβλίου, θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης και μελέτης και σε άλλα βιβλία.
14. Εκπαίδευση Ελληνοπαίδων Εξωτερικού
Προτείνουμε:
· Να διαμορφωθεί, άμεσα και με τη συμμετοχή της Δ. Ο. Ε. και των συλλόγων του εξωτερικού, αναλυτικό πρόγραμμα για την εκπαίδευση ελληνοπαίδων εξωτερικού.
· Να γίνεται ειδική επιμόρφωση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών.
· Να δίνεται η δυνατότητα μετάθεσης από νομό σε νομό κατά τη διάρκεια της απόσπασης.
· Αύξηση του επιμισθίου στους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε σχολεία του εξωτερικού και εξίσωσή τους με τους άλλους Δ.Υ.
· Αποζημίωση για τη μεταφορά της οικοσυσκευής.
· Άμεση λύση του θέματος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (σύμφωνα με τον κανονισμό της Ε.Ε: γι’ αυτό το θέμα).
· Δικαίωμα παράτασης της απόσπασης πέραν της πενταετίας, χωρίς επιμίσθιο, των Ελλήνων εκπαιδευτικών που είναι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο και υπήκοο της Χώρας απόσπασης.
· Από τις γραπτές εξετάσεις να μην εξαιρούνται όσοι έχουν διάφορα πτυχία ξένων γλωσσών.
· Να διαχωριστεί η διοίκηση της Εκπαίδευσης και η παιδαγωγική καθοδήγηση στο Εξωτερικό, όπως ισχύει και στη Χώρα μας.
· Σύσταση Ειδικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου (Ε.Υ.Σ.Π.Ε.) για τις χώρες όπου δεν υπάρχει, το οποίο θα εξετάζει όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών που αποσπώνται στο εξωτερικό (τοποθετήσεις – μετακινήσεις κ.λπ.).
· Αναγνώριση του χρόνου προϋπηρεσίας στα παροικιακά σχολεία ως πραγματικού χρόνου Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
· Αύξηση του επιμισθίου και τιμαριθμική αναπροσαρμογή του, όπως προβλέπεται και για το επίδομα των άλλων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό (προξενικοί υπάλληλοι).
· Επίλυση του προβλήματος της καθυστέρησης της μισθοδοσίας που παρατηρείται τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο κάθε έτους.
15. Μειονοτική – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
α. Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
Ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός αλλοδαπών μαθητών στο ελληνικό σχολείο επιβάλλει τη λήψη ιδιαίτερων μέτρων, τα οποία από τη μια μεριά θα στηρίξουν τον αλλοδαπό μαθητή μέχρι να ενταχθεί στο ελληνικό περιβάλλον, κι από την άλλη θα σεβαστούν την πολιτισμική και ενδεχομένως θρησκευτική διαφορά από τους ντόπιους μαθητές.
Για ν’ ανταποκριθούν τα διαπολιτισμικά σχολεία στον πολυεπίπεδο ρόλο τους πρέπει οι υπεύθυνοι της εκπαιδευτικής πολιτικής να έχουν τη βούληση για βαθιές τομές στα αναλυτικά προγράμματα και στη λειτουργία του σχολείου. Πιο συγκεκριμένα:
· Αφετηρία και προοπτική αποτελεί ο νόμος για τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Πρέπει να ενεργοποιηθούν άμεσα οι διατάξεις του που αφορούν στην εφαρμογή ειδικών αναλυτικών προγραμμάτων, στην προσθήκη εναλλακτικών μαθημάτων, στο μειωμένο ωράριο εκπαιδευτικών και το μικρό αριθμό μαθητών ανά τμήμα.
· Σύνδεση του σχολείου με επιστημονικό φορέα για συμβουλευτική καθοδήγηση. Η αποκεντρωμένη υπαγωγή των διαπολιτισμικών σχολείων σε διαφορετικούς συμβούλους δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ορισμός ενός συμβούλου με εμπειρία σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για το συντονισμό και την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού έργου.
· Απαραίτητη η ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους, κάτι που προβλεπόταν από το νόμο για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση αλλά δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Τοποθέτηση συνεργατών που θα συνδέουν την οικογένεια με το σχολείο και θα μεσολαβούν για την επίλυση προβλημάτων που προκύπτουν.
· Ανάπτυξη συνεργασίας με το σπίτι.
· Διάχυση της πολυπολιτισμικότητας μέσα από τα κείμενα της λογοτεχνικής ανθολογίας, της μουσικής, της αισθητικής αγωγής, του παραμυθιού. Δυνατότητα εναλλακτικής διδασκαλίας τους στο σχολικό πρόγραμμα.
· Επιλογή βιβλίων και παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και θα έχουν αφετηρία το μορφωτικό κεφάλαιο των μαθητών.
· Στελέχωση των σχολείων αυτών κατά προτεραιότητα με εκπαιδευτικούς με εμπειρία και επιμόρφωση στη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Εφόσον το ζητούν οι ίδιοι η Διοίκηση δεν πρέπει να το αγνοεί. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το κλειδί για κάθε καινοτομία είναι ο εκπαιδευτικός.
Η εκτίμησή μας είναι ότι αν το διαπολιτισμικό σχολείο μπορέσει να ξεπεράσει τα εμπόδια που συναντά, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βούληση για ριζοσπαστικές τομές στους θεσμούς της εκπαίδευσης και τη θέση που θα υιοθετήσουν οι ενεργοί εκπαιδευτικοί.
β. Μειονοτική Εκπαίδευση
Προτείνουμε:
· Κατάργηση του Νόμου 2341/95.
· Επαναφορά των διοικητικών θεμάτων με τα οποία ασχολείται το ΥΣΜΕ στα κατά τόπους ΠΥΣΠΕ, με τη συμμετοχή αιρετού μουσουλμάνου όταν συζητούνται θέματα μουσουλμάνων εκπαιδευτικών.
· Ίδρυση στη Θράκη επιστημονικού συμβουλίου για εκπαιδευτικά θέματα των σχολείων της περιοχής.
· Ένταξη της ΕΠΑΘ στα Παιδαγωγικά Τμήματα.
· Νέα Αναλυτικά Προγράμματα και προσαρμογή των βιβλίων στην πραγματικότητα των μειονοτικών σχολείων.
· Επέκταση του πιλοτικού προγράμματος Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και εφαρμογή του ολοήμερου σχολείου.
· Συνεχή επιμόρφωση των υπηρετούντων Εκπαιδευτικών σε θέματα διαπολιτισμικής αγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου