Αρνητική συγκυρία

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. πέντε χρόνια τώρα εφαρμόζει μια πολιτική αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, ακύρωσης των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του λαού μας, βίαιης αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος υπέρ των εχόντων και κατεχόντων τον πλούτο στη χώρα μας.
Τα μετεκλογικά έργα της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή είναι σε πλήρη διάσταση με τις προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις.
Αντί να βελτιώσει το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων και να οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική και κοινωνική σύγκλιση με τις χώρες της Ε.Ε. διευρύνει τις ανισότητες, υποβαθμίζει συνεχώς το βιοτικό μας επίπεδο και την ποιότητα της Δημοκρατίας.
Συνεχίζει τη σκληρή Νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική πολιτική, που εμπορευματοποιεί τα δημόσια αγαθά, της παιδείας της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αφήνει κατ' ουσίαν τις δυνάμεις της αγοράς ασύδοτες, την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια να ροκανίζουν το εισόδημα των εργαζομένων.
Με το νέο προϋπολογισμό επιχειρεί να φορτώσει όλα τα βάρη και τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες του κόσμου της μισθωτής εργασίας και στα μεσαία κοινωνικο-οικονομικά στρώματα.
Παρά τη φοροεπιδρομή, οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία μειώνονται ακόμη περισσότερο.
Η υπόσχεση του κ. Καραμανλή για αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, όχι μόνο δεν τηρήθηκε, αλλά στην πράξη ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση, αφού οι πιστώσεις από 3,61% που ήταν το 2004 μειώθηκαν στο 3,06% το 2008 και η πρόβλεψη για το νέο έτος είναι 2,75% του ΑΕΠ.
Με δεδομένη την υποχρηματόδοτηση τα προβλήματα στο χώρο της παιδείας θα επιδεινωθούν, τα προγράμματα Αντισταθμιστικής Αγωγής - Κοινωνικών δράσεων (Ολ. Σχολεία, Ενισχυτική Διδ/λία, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη) θα συρρικνωθούν.
Στον άλλο ευαίσθητο χώρο της Υγείας η κατάσταση είναι τραγική. Τα νοσοκομεία έχουν μείνει χωρίς υλικά και αδυνατούν να πραγματοποιήσουν χειρουργικές επεμβάσεις, να ικανοποιήσουν πλήρως τις ανάγκες για θεραπεία των ασθενών, στέλνοντας τους στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν και πληρώνουν κανονικά τις εισφορές, εξαναγκάζονται να καταβάλλουν από την τσέπη τους, το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αφού ο οργανισμός Περίθαλψης - Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΟΠΑΔ) είναι υπό κατάρρευση (χρωστάει την εισφορά στα φαρμακεία εδώ και μήνες, στα νοσοκομεία 3 χρόνια και τις αμοιβές για ιατρικές επισκέψεις 8 μήνες).
Οι δαπάνες του προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις παραμένουν καθηλωμένες με συνέπεια να έχουμε για μια ακόμη χρονιά μείωση του πραγματικού εισοδήματος των μισθωτών και των συνταξιούχων, αφού η αύξηση κατά 3% δεν υπολογίζεται στο σύνολο των αποδοχών αλλά μόνο στο βασικό μισθό, δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα, που σημαίνει μεγαλύτερη παρακράτηση φόρου.
Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι βιώνουν αυτή την αρνητική συγκυρία και τις επιπτώσεις των ταξικών, αντικοινωνικών και αντιασφαλιστικών επιλογών με τραγικό τρόπο.
Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής είναι η αδυναμία του Τ.Π.Δ.Υ. να καταβάλει το εφάπαξ και η μεγάλη καθυστέρηση του βοηθήματος από το ΤΕΑΔΥ και του μερίσματος από το ΜΤΠΥ ακόμη και της κύριας σύνταξης
των δημοσίων υπαλλήλων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. επικαλείται την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας και αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.
Αλλά ταυτόχρονα βρίσκει 28 δις ευρώ για τους τραπεζίτες, παρότι οι τράπεζες τα τελευταία 4 χρόνια αύξησαν τα κέρδη τους κατά 382% (από 1,19 δις ευρώ το 2004 εκτοξεύτηκαν στα 574 δις ευρώ),
Δηλαδή, αυτοί που αύξησαν τα υπερκέρδη τους και πλούτισαν σε βάρος του λαού να συνεχίσουν να πλουτίζουν και να διευρύνουν τα προνόμια τους.
Ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση του πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να εμπαίζουν το ελληνικό λαό, επιχειρώντας να ρίξουν τις ευθύνες ακόμη και σήμερα στις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας οφείλονται στην αποτυχία της δικής τους οικονομικής πολιτικής, μιας πολιτικής που οδήγησε στη δραματική αύξηση του δημοσίου χρέους (από 167,7 δις ευρώ που ήταν το 2003 σήμερα υπερβαίνει τα 251 δις ευρώ) στη διεύρυνση του εξωτερικού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, στη μείωση του ρυθμού της οικονομικής ανάπτυξης από 5% που ήταν το 2004 στο 2% για το 2009. Όλα αυτά μαζί με την υστέρηση των δημοσίων εσόδων, που οφείλεται στην αποδιοργάνωση και των εισπρακτικών μηχανισμών (ΣΔΟΕ κ.λ.π.) έχουν ως συνέπεια την ανάγκη μεγαλύτερου δανεισμού.
Το υψηλό κόστος όμως του κρατικού δανεισμού θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα.
Ο συνδυασμός των σοβαρών προβλημάτων του ελληνικού Νεοφιλελεύθερου Αναπτυξιακού μοντέλου με τη διεθνή κρίση θα οδηγήσει την οικονομία της χώρας μας στην ύφεση και μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Ο κίνδυνος, τέλος, κρατικής χρεοκοπίας είναι προ των πυλών.
Γι' αυτό επιβάλλεται αλλαγή πολιτικής. Το κράτος πρέπει να παίξει τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του ρόλο μέσω των δημοσίων δαπανών. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη και οι πιο σκληροί θιασώτες του Νεοφιλελευθερισμού. Μόνο η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή επιχειρεί με ασπιρίνες να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.
Τα 300 εκατ. Ευρώ, που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός ότι θα διατεθούν, είναι ψίχουλα απέναντι στις ανάγκες αυτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όταν μάλιστα, μπορούσε να διαθέσει 4 δις ευρώ.
Μπροστά στο μέγεθος των προ βλημάτων η κυβέρνηση των σκανδάλων αποδεικνύεται ότι είναι πολύ αδύναμη και ανίκανη, πολύ κατώτερη των περιστάσεων και των απαιτήσεων των καιρών.
Όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουμε να αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας, του περιορισμού των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας.
Με τον αγώνα μας μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να ανοίξουμε νέους δρόμους, να επινοήσουμε νέους τρόπους για ένα καλύτερο αύριο.
Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στην ιστορία του εργατικού κινήματος, στο παρόν και στο μέλλον του λαού και του τόπου μας.