Οι φερτές ύλες από τον Αξιό και τον Αλιάκμονα σιγά σιγά θα σχηματίσουν... λιμνοθάλασσα
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzGNq1z7pvW4tiHcgbWR3S1Ghmh3ivdhcIgo_g1qxHNc5vM_LRDPJl5sFhkehmLBfCbJ8o2Jn2UCc2M3fMP9SNAFRTJWdAOnTpnz9MDM4lu-ADYez0ruYhtGUynHQpK8uvYwU2met2cUf4/s320/ContentSegment_11100929$W800_H_R0_P0_S1_V1$Jpg.jpg)
Δεν κινδυνεύει το λιμάνι
Είναι πολύ πιθανό, λένε οι επιστήμονες, τα επόμενα χρόνια να σχηματιστεί μία λιμνοθάλασσα μεταξύ των εκβολών του Αξιού και του Αλιάκμονα, αφήνοντας όμως ανέπαφο το στόμιο εισόδου προς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. «Το λιμάνι σώθηκε οριστικά τη δεκαετία του ΄30, χάρη στην εκτροπή δυτικότερα των εκβολών του ποταμού Αξιού. Έως τότε, Αξιός και Γαλλικός σχημάτιζαν κοινό Δέλτα στο Καλοχώρι και χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση το λιμάνι της Θεσσαλονίκης θα είχε αχρηστευτεί», περιγράφει ο κ. Αλμπανάκης. Η ραγδαία «προέλαση» του Δέλτα του Αξιού στον Θερμαϊκό Κόλπο, όμως, δημιουργεί κινδύνους για τη ναυσιπλοΐα από και προς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Οι ναυτικοί χάρτες του Πολεμικού Ναυτικού που χρησιμοποιούν τα εμπορικά πλοία ανανεώνονται τακτικά, αφού τα αβαθή μεταβάλλονται με ταχύτατο ρυθμό. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο οι προσαράξεις μεγάλων πλοίων που μπαίνουν ανοιχτά και με ταχύτητα στο λιμάνι, χωρίς να γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα της λεκάνης του Κόλπου ή αγνοώντας τους ραδιοφάρους περιμετρικά της.
ΜΙΑ ΛΩΡΙΔΑ ΓΗΣ,ίσα που να χωράει ένα αυτοκίνητο, ενώνει τη στεριά με το νησάκι του φάρου Αξιού- κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Τον χειμώνα η βροχή και τα κύματα σκεπάζουν το λεπτό πέρασμα και μένει μόνο η λάμψη του φάρου. Πρόκειται για το άγνωστο νησάκι Καβούρα στο Δέλτα του Αξιού, μία ανάσα από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους ραδιοφάρους για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στη Βόρεια Ελλάδα. «Μπαίνοντας το καράβι στο λιμάνι πρέπει να διαγράφει πορεία "στο πράσινο του φάρου", να κοιτάζει δηλαδή μόνο την πράσινη ακτίνα στρίβοντας το τιμόνι δεξιά ώσπου να "δει" τον κεντρικό ραδιοφάρο στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης και να φθάσει με ασφάλεια στη γράδα» λέει στα «ΝΕΑ» ο φαροφύλακας στο Δέλτα του Αξιού, επικελευστής του Πολεμικού Ναυτικού Θωμάς Αρμάγος. «Βαδίζω στο νερό» Ο «φύλακας των πλοίων» επισκέπτεται τον ραδιοφάρο δύο φορές την εβδομάδα για να βάλει μπροστά τις απαρχαιωμένες πετρελαιοκίνητες μηχανές και να φορτίσει τους συσσωρευτές με ηλεκτρικό ρεύμα. «Η μοναξιά στον φάρο είναι δύσκολη. Κάπου κάπου έρχεται κάποιος ψαράς και περνάει η ώρα. Όταν φουσκώνει η θάλασσα τον χειμώνα, ο δρόμος χάνεται. Φοράω λαστιχένιες μπότες ώς τη μέση και βαδίζω στο νερό» λέει ο φαροφύλακας, που «σώζει» τα πλοία από τα αβαθή και την ομίχλη της Θεσσαλονίκης εδώ και τέσσερα χρόνια. Ο ραδιοφάρος στο Δέλτα του Αξιού, με φωτοβολία επτά ναυτικών μιλίων, αντικατέστησε το 1960 τα μικρότερα πλωτά «φαναράκια» που οδηγούσαν μέχρι τότε τους ναυτικούς σε ασφαλές επίνειο. Κατασκευάστηκε από τη σουηδική εταιρεία Αga κι εκτός από τα φωτεινά εκπέμπει και ηχητικά σήματα. Μαζί με τον πέτρινο φάρο του Αγγελοχωρίου οριοθετούν την είσοδο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ο υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού (σε αυτό υπάγεται η Υπηρεσία Φάρων) είναι μαζί με ακόμη δύο συναδέλφους του υπεύθυνος για περίπου 30 «φανάρια» από τον Αγιόκαμπο Λάρισας έως τη Μηχανιώνα. «Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 οι φαροφύλακες ζούσαν στον φάρο του Αξιού με τις οικογένειές τους, αφού η τεχνολογία της εποχής δεν τους επέτρεπε να απουσιάζουν. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον, αλλά ενδέχεται ανά πάσα στιγμή να κληθούμε για αποκατάσταση βλάβης σε οποιονδήποτε φάρο της περιοχής αρμοδιότητάς μας».
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕχιλιόμετρα γης πρόσθεσε ο χρόνος στον Θερμαϊκό Κόλπο, αφού σύμφωνα με έρευνες γεωλόγων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πριν από 4.000 χρόνια, κατά την πρώιμη εποχή του Χαλκού, τα Γιαννιτσά (20 χιλιόμετρα σήμερα από την ακτή) ήταν παραθαλάσσιο θέρετρο! Γεωλόγοι σε συνεργασία με αρχαιολόγους που κάνουν έρευνες στον προϊστορικό οικισμό του Αρχοντικού Γιαννιτσών, κατάφεραν να προσδιορίσουν τα όρια της ακτογραμμής, όπως ήταν διαμορφωμένη το 2000 π.Χ. Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ κ. Γ. Συρίδη, «πριν από 4.000 χρόνια η θάλασσα βρισκόταν πέντε χιλιόμετρα νότια του οικισμού. Η στάθμη της ήταν περί τα πέντε μέτρα χαμηλότερη από τη σημερινή και η περιοχή αποτελούσε έναν ρηχό, κλειστό, ήρεμο θαλάσσιο κόλπο, τμήμα του ευρύτερου Θερμαϊκού Κόλπου, ο οποίος περιβαλλόταν από αλμυρά έλη».
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου