Ατελείωτος ο κατάλογος των θυμάτων του σεισμού στην Ινδονησία

Ο 62χρονος Μουχτάρ ήταν ένας απλός αγρότης. Σήμερα, είναι ένας άνθρωπος εξαντλημένος ψυχικά από το μακάβριο καθήκον του να αναγνωρίζει πτώματα νεκρών γειτόνων του που ανασύρονται από τα συντρίμμια του φονικού σεισμού που έπληξε την Ινδονησία. Δίπλα σε βουνά από λάσπη, στο χωριό Κουμανάκ, ο Μουχτάρ αποκαλύπτει: "Οι οικογένειες εξακολουθούν να με ρωτάνε. Αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω πια. Φοβάμαι πάρα πολύ". Πρόσφατα, κλήθηκε να αναγνωρίσει τα πτώματα 16 μελών μιας οικογένειας συγχωριανών του. Σύμφωνα με την αστυνομία, περίπου 100 κάτοικοι του χωριού χάθηκαν στο σεισμό των 7,6 Ρίχτερ την περασμένη Τετάρτη.

Συνολικά, στα τέσσερα χωριά της περιοχής, οι νεκροί φθάνουν τους 400. Ωστόσο, τοπικοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων ίσως να μην αποκαλυφθεί ποτέ. Όπως αναφέρουν, όσοι παγιδεύτηκαν κάτω από τόνους λάσπης, δέντρων και δομικών υλικών είχαν απειροελάχιστες ελπίδες να ζήσουν.
Από την πλευρά τους, οι διασώστες, όταν έφτασαν στην περιοχή, αρκετές ημέρες μετά την καταστροφή, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να βοηθήσουν στην αναζήτηση των σορών.
Κάθε ημέρα που περνάει, η αναγνώριση των πτωμάτων γίνεται όλο και δυσκολότερη. Σύμφωνα με τις αρχές, ο επίσημος απολογισμός την Τετάρτη ανέφερε ότι έχουν βρεθεί 704 νεκρούς. Εκτιμήσεις όμως κάνουν λόγο για σαφώς μεγαλύτερο αριθμό, ο οποίος ξεπερνά τους 3.000.
"Πριν θάψουμε τα πτώματα, ρωτάμε τους ντόπιους ποιος ή ποια μπορεί να ήταν, εάν δεν υπάρχουν μέλη της οικογένειας" είπε ο αστυνομικός Λουκμάν Σάρντι.
Η τελευταία κατοικία όσων νεκρών παραμένουν χωρίς ταυτότητα είναι ένας μαζικός τάφος. Ήδη, σε αυτόν κείνται τέσσερις ανώνυμες σοροί.
Σε έναν τοίχο έχει αναρτηθεί ο κατάλογος των 103 μαθητών και μαθητριών του πρωτοβάθμιου σχολείου της περιοχής. Τριάντα παιδιά χάθηκαν, 54 ζουν ενώ 19 αγνοούνται.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ